Door Niels Pach

Viergever deed donderdag tijdens de internationale persdag deluxe zijn verhaal in gesprek met Ajax Life. De verdediger verwacht niet heel veel meer zenuwen te hebben op de tribune dan op het veld.

Wat dacht je toen je van het veld af liep in Lyon, was je toen al bezig met het missen van de finale?
“Bij die overtreding dacht ik al meteen dat hij geel zou geven, dus ik dacht eigenlijk meer van: kut, deze bal mag er niet in gaan. Het is een mooie positie voor een vrije trap. En dan was het echt voor niks geweest. Dan hadden we die wedstrijd niet meer overleefd, denk ik."

"Dus ik dacht eigenlijk meer: shit, die bal mag er niet in. Daarna moest ik nog een stukje lopen en toen dacht ik op een gegeven moment wel: balen, de finale mis je nu ook. Maar wel met het gevoel: beter houden we het vast en wordt er niet meer gescoord.”

Na afloop liep je blij over het veld, je feestte gewoon mee. Was het gevoel van de finale missen toen weg?
“Ik heb tien minuutjes langs de kant gestaan, het was eigenlijk de hele tijd billenknijpen. Ik dacht: hou het alsjeblieft vast. We hebben gewoon de finale gehaald, dat is een geweldige prestatie en het hele traject heb ik doorlopen en dan is het nu jammer dat je zo’n grote wedstrijd niet kunt spelen, omdat je niet vaak finales speelt."

"Ik heb het inmiddels een plekje gegeven. Natuurlijk is het gewoon zonde dat ik zo’n mooie wedstrijd mis, daar wil je graag staan. Maar ja, het gaat niet gebeuren. Je kunt het ook niet meer terugdraaien, dus dan moet je gewoon door.”

Hoe ga je nu naar de finale kijken, ga je mee met de groep?
“De hele selectie en de staf reizen af naar Stockholm, dus dat gedeelte ga ik mee. En op de wedstrijddag zelf gaan de jongens rusten. Ik hoef niet te slapen, dus dan hou ik me daar afzijdig. Ik laat de jongens gewoon voorbereiden op de manier hoe we het altijd doen. Dan moeten er niet ineens mensen bij zijn waardoor ze worden afgeleid. Dus dan laat ik ze gewoon met rust. En voor de wedstrijd wens ik ze natuurlijk nog succes.”

Vaak hoor je dat spelers op de tribune zenuwachtiger zijn dan op het veld. Verwacht je dat bij jezelf ook?
“Weet ik niet, ik zat bij Lyon-thuis ook op de tribune en toen vielen de zenuwen wel mee, eigenlijk. Normaal heb je dat wel wat meer, nu was het op zich wel goed. Dit keer is het natuurlijk wat anders omdat het om één wedstrijd gaat, de finale, wat iets groots is. Er zal iets meer spanning zijn dan normaal.”