Door Mike van Damme

“We hebben het ons weer zo moeilijk gemaakt,” begint Klaassen te vertellen tegenover Ajax Life als de eerste euforie een plek heeft gekregen. “We waren zo goed die eerste veertig minuten. We hadden de controle, kregen kansen, Lyon juist niet. Dan geef je in twee minuten tijd de regie uit handen en Lyon hoop.”

Lyon was rijp voor de slacht, wist in eigen huis niet wat te doen tussen de tiende en 44ste minuut. “Ze schakelden inderdaad niet om. We liepen af en toe met drie of vier man tegenover twee. Ik dacht wel: wat is dit nou? We speelden het alleen niet goed uit.”

In de slotfase zag Klaassen teamgenoot Davinson Sánchez ook weer een sprint naar voren trekken, net als in de laatste minuut tegen FC Kopenhagen. Klaassen: “Ik dacht wel: wat doet die gek? Gaat-ie weer rennen, en dus niet voor het eerst. Als ik stop roep, begrijpt hij dat wel, maar op zo’n moment gaat hij ervoor. Dan is hij niet te stoppen.”

De tweede helft werd min of meer overleven, ook omdat Ajax verzuimde zelf de kansen af te maken. En dus moest Klaassen als aanvoerder ook verbaal af en toe ingrijpen. “Natuurlijk was ik af en toe woedend. Het was geen oefenpotje. In zo’n wedstrijd gebeurt er wel wat met je. De laatste tien minuten moet je dan nog vol aan de bak. Dan heb je pijn, maar dat hoort erbij.”

Hij gebruikt termen als ‘bizar’ en ‘apart’, maar Klaassen staat er ogenschijnlijk rustig bij. De uitgelatenheid is er vooral bij zijn jongere teamgenoten. “Ik heb echt wel kippenvel hoor als ik aan de finale denk.” Het is ook te zien als hij zijn arm omhoog houdt. “Dit maakt me trots, doet echt wel wat met me. Heel veel.”

Davy Klaassen heeft natuurlijk ook nog een boodschap voor de fans. Stockholm! #lyoaja #ajax pic.twitter.com/FfcfkBiPr9

— Ajax Life (@ajaxlife) 12 mei 2017