Natuurlijk wil je alles wat er nu rond Ajax gebeurt, koppelen aan een tastbare prijs. Maar als dat nou niet gebeurt - en die kans is natuurlijk best aanwezig - dan kun je onmogelijk spreken van een mislukt seizoen.
 
Tijdens Ajax - Kowet twitterde ik dat er bij Ajax momenteel zoveel is om blij van te worden, dat ik niet wist waar te beginnen. Dat weet ik eigenlijk nog steeds niet, dus vergeef me maar even dat enige lijn in deze blog ontbreekt.

Het huidige Ajax speelt heerlijk voetbal. Puur om te vermaken

Het huidige Ajax speelt heerlijk voetbal. Puur om te vermaken. Alles in standje vooruit. Bij deze ploeg zie ik weer zoveel plezier in het veld. Zoveel lef ook. Zoveel fijn zelfvertrouwen in de passing en de acties. En totale onverzettelijkheid en keihard geknok.
 
Hij had er logischerwijs even de tijd voor nodig, maar het is echt razendknap hoe Bosz vrijwel de hele groep heeft meegenomen en laten geloven in zijn spelopvatting. Ondanks wat aanloopproblemen kreeg hij dat eigenlijk nog razendsnel voor elkaar, want hij moest nogal wat lastige keuzes maken. Als het dan niet gelijk gaat zoals men verwacht, dan is standvastigheid en geloof in eigen visie net zo hard nodig als dat het moeilijk is.

Zeker bij Ajax en diens kritische volgers en fans.
 
De coach heeft het aangedurfd. Het koste wat slachtoffers (Gudelj, Dijks, Bazoer, El Ghazi), maar inmiddels is duidelijk dat het doorselecteren en snijden in de groep hard nodig was. De boel ging lopen en de overgebleven groep pakte het op. Gelukkig konden Tete en Riedewald wel een knop omzetten en hun inbreng blijkt aan het einde van het seizoen nog hartstikke belangrijk ook.
 
Niet alles lukt, maar dat hoeft ook helemaal niet. Waar met lef gespeeld wordt, gaan dingen fout. Neem een Amin Younes: door velen verketterd, maar hij bleef altijd z’n man opzoeken en z’n acties maken. Hield verdedigers altijd bezig en verviel niet in angstige balletjes breed. Inmiddels heeft onze dribbelduitser z’n vorm al lang weer te pakken. Vind ik knap.

Ik heb niet normaal hard genoten van Ajax dit seizoen

Er viel veel te genieten. Van Sánchez, maar ook van Viergever. Het bleek een onwaarschijnlijk, maar onverzettelijk verdedigingsduo. Ook de nabije toekomst oogt hoopvol met brutale talenten als Onana, Kluivert, Dolberg, Nouri, De Jong, Van de Beek, Eiting, Neres en De Ligt. De late aankoop Ziyech bleek het missende puzzelstuk en huurling Traoré maakte mensen op de tribune gek. Vaak van frustratie, maar vaak ook van bewondering.
 
Buiten het veld gebeuren dit seizoen ook dingen waar m’n wit-rood-witte hart sneller van klopt: het stadion kleurt langzaam roodwit en krijgt Cruijffs naam. Met de bezoekjes van Kopenhagen, Schalke en Lyon schrijft de Arena weer enkele memorabele duels bij, die nog meer ziel in het beton bikken. Verder is er zicht op een supportershome.
 
Natuurlijk hoop ik de komende dagen op wonderen. Mijn verstand wijst mij steeds terecht: “Niet aan denken, niet jinxen, niet doen, eerst donderdag." Maar eerlijk: mijn fantasie geeft het verstand soms een directe linkse en krijgt dan de overhand. Niet te doen echt.
 
Hoe het ook gaat in Lyon donderdag of wat er ook gebeurt komende zondag, ik heb niet normaal hard genoten van Ajax dit seizoen. Staan we straks qua zilvergoed met lege handen? Dan mag iedereen ‘helemaal niets in Amsterdam’ zingen. Helemaal goed.

Ajacieden weten wel beter.