Topsport kan nou eenmaal keihard zijn. Bosz liet hem en De Ligt warmlopen. Voor even was Ajax dan misschien tóch zijn droomclub. Tegen beter weten in kan hij dit, een fractie van een seconde, hebben gedacht.

Na rust was die droom echter weer de vertrouwde nachtmerrie. Matthijs de Ligt kwam er – uiteraard – in. Heiko had het in een interview deze week al zelf gezegd. Hij is een veteraan bij een opleidingsclub. Zijn keuze voor Amsterdam lijkt achteraf gezien op een soort Russisch roulette met zijn carrière. Maar dan met meerdere kogels.

Een paar weken terug, bij Ajax - ADO, vroeg ik de vriend die voor een keer met me mee was, wie hij dacht dat de keeper was, bij de rondo van de reservespelers in de rust. Hij dacht ‘die kale’. En zo is het. Heiko heeft bij het inspelen de techniek van een keeper. Hij moet het nou eenmaal niet van zijn aanvallend vermogen hebben.

En zo is het. Heiko heeft bij het inspelen de techniek van een keeper.

Eind februari lijkt het zeer bizar, maar als je terug gaat naar de zomer valt dat best mee. Bosz liet zijn team als Duracellkonijnen voetballen, wat zelfs amateurclubs met halfslachtige counters wisten te bestrijden. Een ervaren anti-Ajaxfilosofie-verdediger is in zo’n situatie meer dan welkom.

Hij zag nu vanaf de bank hoe na het uitvallen van Viergever, de man van de wedstrijd van afgelopen donderdag, de vervangende junior vanaf zijn positie scoorde. In een potje waar ook concurrent Sánchez op het scorebord belandde. Het sprankje hoop van de 43ste minuut zal dit seizoen zeer waarschijnlijk niet meer terugkeren. Heiko heeft gegokt en verloren. Tja. Topsport dus.

Arme man. Mocht hij nog een Ajaxdekbed op zijn matras hebben liggen, wat al zeer onwaarschijnlijk is, dan kan ik me voorstellen dat hij die vanavond even verschoont. Ik kan me zelfs voorstellen dat hij het stiekem niet eens zo heel erg vindt dat er doellijntechnologie is in De Kuip.