Door Sander Zeldenrijk

Kwetsbaar bij standaardsituaties
Tot twee weken geleden was Ajax bij standaardsituaties vrij onaantastbaar. Het gemis van kopsterke verdedigers (Viergever en de uitgevallen Wöber) tegen uitgerekend een van de meest gevreesde luchtmachten in de eredivisie pakte in Enschede volledig in het nadeel van Ajax uit. Zowel bij de 1-2 als de 3-3 lieten de Ajacieden zich in de lucht veel te simpel aftroeven.

Vloek op links
Max Wöber kwam na een half uur met zijn hoofd hard in aanraking met de Twentse grasmat. In de rust bleef de Oostenrijker, na Sinkgraven en Viergever de laatste sterke optie op de linker defensieplek, achter in de kleedkamer. Aanvoerder Joël Veltman ging op de plek van Wöber spelen en invaller Deyovaisio Zeefuik ging als meest rechter verdediger acteren in de Amsterdamse driemans-defensie. De omzettingen in de laatste lijn resulteerden in een onrustige laatste linie. Het thuispubliek ging daarop achter de ploeg staan. Ajax kwam amper onder de druk uit en verspeelde in amper twintig minuten een comfortabele 2-0-voorsprong.

De fluwelen voet van Lasse
De eerste vrije trap die Ajax kreeg kwam van de voet van Hakim Ziyech, maar bleek een eenvoudige prooi voor FC Twente-doelman Jorn Brondeel. De twee daaropvolgende (en terechte) vrije trappen rondom het zestienmetergebied waren een prooi voor Lasse Schöne. De Deen krulde de bal tweemaal met rechts achter Brondeel. De eerste in de rechter benedenhoek, de tweede in de linker bovenhoek.  

Uit je dak voor het uitvak
Verdedigen kan Max Wöber wel. Na de twee treffers van Schöne drong FC Twente in de slotfase nog even aan. Door een grabbelende Andre Onana leek het Amsterdamse strafschopgebied even op een schiettent, maar Wöber stond zijn mannetje en blokte een zeker lijkende 1-2. Zijn daaropvolgende reactie was minstens even mooi. Met gebalde vuisten schreeuwde hij het uit richting de tweede ring, waar de meegereisde Ajacieden zaten en ontlaadde hij zijn lichaam van een flinke dosis adrenaline.

Deyo De (glijdende) Tank
Dat Deyovaisio Zeefuik zijn voet niet snel terugtrekt, weten we al een tijdje. Een kwartier voor tijd kregen de toeschouwers in de Grolsch Veste dat weer eens gepresenteerd. Onverschrokken en moedig stortte de Ajacied zich tweemaal in een duel met gevaar voor eigen ledematen, maar kwam hij net zo vaak als winnaar uit het duel. Een heerlijke winnaarsmentaliteit. Het noodzakelijke gif dat op sommige momenten veel te weinig in de ploeg aanwezig was. In de slotfase gleed hij bijna nog de 3-3 achter zijn keeper, maar ook dat liep miraculeus af zonder schade.