Zenuwachtig loopt Rob naar de deuropening van het zaaltje waar de presentatie is gehouden, en tuurt de kantine van de KNVB Campus in. Zijn vrouw Bianca is op handtekeningenjacht, met de stoeptegel – zoals de biografie van Neeskens qua formaat gerust genoemd mag worden – in haar hand. Voetbalcoryfeeën als Willem van Hanegem, Frank Rijkaard, Sjaak Swart en Aron Winter kunnen niet aan haar ontsnappen.

Omdat Johan Neeskens bijna klaar is met zijn interviews en daarna meteen naar het tafeltje van de SV Ajaxprijswinnaars komt, wordt Rob ietwat zenuwachtig. Zometeen heeft hij van diverse oud-voetballers een krabbel in zijn boek en niet van de hoofdpersoon zelf.

De andere prijswinnaar, Jolanda, neemt geen risico en blijft met haar zus Ans rustig wachten op de plek waar Neeskens naartoe komt. Ze was vroeger heimelijk verliefd op de middenvelder van Ajax, FC Barcelona en het Nederlands elftal. In 1978 stond ze bij paleis Soestdijk, waar Oranje na de tweede verloren WK-finale op rij alsnog werd gehuldigd.

“Ik was verliefd op Johan, Ans op Ruud Krol en onze andere zus op John Rep. We stonden daar met z’n drieën bij het hek,” vertelt Jolanda.

Met haar ingezonden verhaal won ze de meet and greet met Neeskens, georganiseerd door SV Ajax en de uitgever van de biografie, Kick. Vooral omdat ze Neeskens destijds wel zag, maar net geen handje van hem wist te krijgen, krijgt ze na de presentatie een herkansing.

'Hij stuurde me niet weg, maar moest juist lachen, gaf me zelfs nog wat te drinken. Een 7 Up'

Rob won dankzij zijn verhaal over zijn ontmoeting met Neeskens in Sittard, na de wedstrijd tussen Fortuna en het FC Groningen van Johan Segundo, een bijnaam die hij overhield aan zijn tijd bij Barça, waar hij met Johan Cruijff speelde.

“Nadat ik mijn verhaal had opgestuurd, bedacht ik me een nog mooier verhaal,” vertelt Rob als hij weer terug is gelopen naar de tafel, wetende dat zijn vrouw er weer aankomt, met boek.

“Dat was bij FC Utrecht - FC Groningen, in dezelfde periode. Ik stond weer bij de hoofdingang te wachten en allemaal journalisten liepen voorbij om richting de kleedkamer te gaan. Ik liep maar met ze mee en kon zo doorlopen. Stond ik ineens bij de kleedkamer van FC Groningen naast Neeskens. Hij vroeg of ik nog een vraag wilde stellen. Ik heb toen maar gezegd dat ik geen journalist was, en alleen een handtekening wilde. Hij stuurde me niet weg, maar moest juist lachen, gaf me zelfs nog wat te drinken. Een 7 Up.”

We zijn inmiddels ruim dertig jaar verder, maar Neeskens is nog altijd even hartelijk. Hij neemt ruim de tijd om de boeken van Jolanda en Rob te signeren. Met een persoonlijke boodschap erbij. Niet alleen de prijswinnaars, ook Neeskens geniet van het moment.

Hij bevestigt dat het best gek was dat de spelers van het Gouden Ajax een soort popsterstatus kregen. “Je had de Beatles, de Rolling Stones en Ajax,” grapt hij. “We hadden ook allemaal van dat lange haar.”

Met sierlijke halen zet Neeskens zijn handtekening in de boeken van Jolanda en Rob. Jolanda krijgt niet alleen de hand die ze in 1978 net misliep, maar ook drie dikke zoenen. Zus Ans legt het tafereel vast op de fotocamera, en bekent: vanaf nu is Neeskens toch ook haar favoriet.