"Het is een waardevolle traditie de burgemeester van Amsterdam uit te fluiten, maar ik had al een seizoenkaart voor Ajax toen de meesten van jullie nog naar Sesamstraat keken, in je pyjamaatje." 

De bekende woorden die Van der Laan uitsprak bij de huldiging in 2012, geven het niet vanzelfsprekende van dit doek mooi weer. Uiteraard werd ook hij uitgefloten. Hij zegt het zelf, een waardevolle traditie. Er is nou eenmaal altijd wel beleid vanuit de Stopera dat voetbalsupporters dwars zit. Vooral de fanatiekere.

Als ik het doek via @kampseedorf de eerste keer zie, laat ik het mijn vriendin zien. Ik ben heel voorzichtig met het delen van voetbaldingen, maar dit zal ze wel kunnen waarderen. De liefde voor onze burgemeester delen we. 

Mispoes.

“Hypocriet hoor,” zegt ze meteen. Even ben ik verbijsterd. Gek genoeg had ik deze reactie niet verwacht, terwijl we vaker discussies hebben gehad over het uitfluiten van mensen. 

Ik vind het vaak wel lachen. Zo simpel ben ik wel. Zij vindt het onnodig kwetsend. Daarin heeft ze natuurlijk gelijk. Ik ga gewoon mee in een “waardevolle traditie” die ik zo rond mijn twaalfde erg ben gaan waarderen. De burgemeester fluit je nou eenmaal uit. Net zoals je dat bij (ex-)spelers van Feyenoord doet. Daardoor is het nog niet direct netjes.

De burgemeester fluit je nou eenmaal uit. Net zoals je dat bij (ex-)spelers van Feyenoord doet.

Ik kan me er in een discussie ook totaal niet uitlullen. “Het is gewoon zo.” Het slapste zinnetje dat je mond uit kan komen. Ik hoor het mezelf zeggen en schaam me diep. Oké, niet diep, maar wel een beetje. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik met voetbaldingetjes op mijn hoek van de bank blijf zitten.

Het doek boven de F-side-ingang wordt zo alleen maar bijzonderder. Bizarder. Deze burgemeester was een echte Ajacied en dat wordt zelfs door de fanatieksten erg gewaardeerd. Misschien had hij zichzelf op dat podium ook wel willen uitfluiten. Hij was helaas in functie, hij droeg die ketting. Kon niet anders dan het over zich heen laten komen. 

Het zal hem in de Stopera ook vaak zijn overkomen als het over zijn club ging. Uiteraard heeft hij naast gunstige besluiten ook impopulaire maatregelen moeten nemen, dat kan nou eenmaal niet anders als eindverantwoordelijke in Amsterdam. 

Feit is dat hij bij elke vergadering naast burgemeester, van binnen ook supporter was. Het fluitconcert droeg hij met zich mee. Uiteindelijk werd dat gewaardeerd. Dat zie je ook in dat doek.

Mijn vriendin kan ik het niet duidelijk maken. Voor haar ben ik een gemene uitfluiter. Ook dat is nou eenmaal zo. Zeker geen doek waard. Hypocriet mannetje dat ik ben. 

Rust zacht burgemeester. Zaterdag, voor de aftrap, zal ik extra stil zijn.