“Salo, wat ik doe is volkomen correct. Ze komen bij mij met een klacht. Het zijn patiënten en die geef ik dan een medicijn. Noem jij dat dan doping, ik noem het anders," aldus dokter Rolink.

In de Nieuwe Revu van deze week kun je een voorpublicatie van Mijn Ajaxjaren lezen, geschreven door Salo Muller. Als het over de kracht van Ajax in de jaren zeventig gaat, wordt bijna altijd de naam van dokter Rolink genoemd.

Muller schrijft: “Het ging fysiek zo goed met Ajax dat men over doping ging fluisteren. Wat waren de spelers iedere keer toch weer goed. Hoe zat dat nou? Of ik een verklaring voor dit fenomeen had? Wat deed dokter John Rolink met de spelers? Gaf hij ze iets voor de wedstrijd? Doe jij iets speciaals met ze?”

Dokter Rolink was blijkbaar een soort Raspoetin aan het Russische hof, maar dan in de bestuurs- en kleedkamer van Ajax. Een mysterieuze beïnvloeder op de achtergrond. De bondsarts van de wielren-unie kwam bij Ajax terecht. Muller: Hij werd naast clubarts een vurige Ajax-supporter. Hij werd bij de club een belangrijke man. Er zijn mensen die zeggen dat Ajax wereldkampioen is geworden 'op doktersrecept'. Sommigen vonden zijn macht veel te groot.” 

'Ze komen bij mij met een klacht. Het zijn dus patiënten en die geef ik dan een medicijn'

Rolink zelf daarover in het boek: “Ik ben van secundair belang bij Ajax. Je kunt mijn positie niet vergelijken met die van de trainer. Ajax is geen ziekenhuis waar altijd patiënten zijn, maar bij een voetbalvereniging kun je wel patiënten krijgen. Mijn werk is vooral preventief.”

De clubarts vervolgt: “De een heeft een kalmeringsmiddel nodig, de ander een spierontspanner en weer een ander een stimulans. Dan krijgen die spelers een of meerdere pilletjes of soms een injectie. Daar is niets mis mee.”

Muller vertelt in zijn boek ook over het befaamde pilletje van Rolink. Barry Hulshoff, Nico Rijnders en Johnny Rep kregen klachten na inname. Muller vertrouwde het niet en verzamelde die pilletjes. Hij liet ze checken bij een apotheek. Het ging om pijnstillers, spierontspanners, kalmeringspillen, Prednison-preparaten en amfetaminecapsules.

Muller informeerde de Ajacieden: “Je behoort immers wél te weten wat je slikt en waarvoor het bedoeld is. Maar de dokter is en blijft de eerste verantwoordelijke.”

De verzorger, masseur én vertouwenspersoon van spelers hielp overigens wel met uitdelen van die pilletjes bij het ontbijt, de lunch of het diner. “Ik herkende alleen de kleur. Die varieerde van wit, rood, geel, paars tot ‘gestampte muisjes’ aan toe.”

Dokter Rolink zocht de grenzen van het toelaatbare en relativeerde de verhalen over doping structureel: “Dat Ajax kampioen zou zijn geworden op doktersrecept is een aardige vinding van een journalist.”

Lees de voorpublicatie van Mullers Mijn Ajaxjaren in Nieuwe Revu via Blendle of koop het tijdsschrift in de winkel.