Understatement: De Younes van dit seizoen is in geen velden of wegen de Younes van vorig seizoen. Hoe komt dat? Speelt hij minder dwingend, omdat Nick Viergever (tot voor kort) en Daley Sinkgraven (nog helemaal niet) niet in zijn rug spelen? Of ondervindt de Duits international nog steeds hinder van een te korte zomervakantie door de Confederations Cup en zijn vervroegde terugkeer naar Amsterdam vanwege het Nouri-drama?

Om eerlijk te zijn speelde Younes vorig seizoen ook weer minder dan in zijn debuutseizoen onder Frank de Boer. De rode draad in zijn spel is het afgelopen jaar: te weinig rendement en een slechte eindpass met links. Daar sprak de sympathieke Ajacied afgelopen winter in Portugal al lang met Peter Bosz over en grote kans dat het daar komende winter met Marcel Keizer ook over gaat. De serieuze voetbalprof traint en werkt keihard aan een oplossing. Maar toch, op basis van zijn gespeelde wedstrijden hebben de fans nog geen reden enthousiast te worden.

De opwaartse lijn stagneert. Daar zijn oorzaken voor. Tien maanden geleden schreef ik hier dat als Younes, een koopje voor Ajax in de zomer van 2015, al die eigenschappen en kenmerken wél in huis had, hij niet bij Ajax zou spelen maar in een Europese topcompetitie. Ik verdedigde hem. Als buitenspeler diende (en dient) hij het verschil te maken. Meer dan welke speler ook legt hij risico in zijn spel. Creativiteit en verrassingsmanoeuvres liggen immers niet kant en klaar in een draaiboek.

Waarom krijgt Younes geen rust of een kans op ‘tien’ als Ajax 3-4-3 speelt?

Net als het elftal moet Younes ook weer wennen aan zijn nabije omgeving. De Ajacied is afhankelijk van de aanvoer en combinaties met spelers in zijn directe nabijheid: de spits, linkshalf en linksback. Twee van die drie posities worden momenteel ingevuld door spelers die er vorig seizoen niet bij waren. Dat Ajax daarnaast in de voorbereiding drie weken stil stond door het Nouri-drama is eveneens een niet ingecalculeerde achterstand. Alle spelers hebben die tijd nog nodig, maar zijn al vroeg in het seizoen verwikkeld in een haastige inhaalrace.

Meer dan ooit ben ik benieuwd naar andere opties op de linksbuitenpositie. Waarom probeert Keizer het tegen Sparta niet eens met Justin Kluivert, als Daley Sinkgraven wedstrijdfit is voor de linksbackpositie? Waarom krijgt Younes geen rust of een kans op ‘tien’ als Ajax 3-4-3 speelt? Dat is zijn beste positie, zegt Horst Hrubesch, die als bondscoach van de Duitse jeugdploegen lang met Amin samenwerkte.

Bosz zag dat niet zitten, zei hij me vorig seizoen in Portugal. Simpelweg omdat Ajax niet met een ‘tien’ wilde speelde. Keizer wil er klaarblijkelijk ook niet aan. Hij gaat uit van 4-3-3 met een controlerende middenvelder. Dat is zijn Plan A.

Bij Plan B (3-4-3) gaat het dit seizoen vooral over een opstelling met Klaas Jan Huntelaar én Kasper Dolberg. Tot op heden vond ik dat geen sterke tandem. Probeer het eens met de dribbelaar en combinerende Amin. Ik zie de een-tweetjes in de kleine ruimte met Klaas Jan al voor me. Slaagt dat, dan komt er ruimte op de vleugels, waarmee Kluivert en Neres wel raad weten. Zo heb je voorin een attractief en doelgericht dribbelkwartet dat menig laatste linie uit het rechterrijtje kan laten duizelen.

Het sympathieke, maar sportief tobbende Sparta komt volgende week zaterdag op bezoek. Dat staat zestiende, onderin het rechterrijtje. Dan zou 3-4-3 toch een serieuze optie moeten kunnen zijn.

Hup, Amin op tien!