Het valt hem zelf ook op. Als je discussies leest over Sinkgraven, luidt het grootste punt van kritiek iedere keer weer dat hij een lichtgewicht is en veel te gemakkelijk van de bal wordt gezet. Maar zet hem op de positie van Mitchell Dijks en ineens blijkt Sinkgraven ook een vechtertje.

“Toen ik op het middenveld speelde, voelde ik dat de ruimtes groter waren. Als je dan van een grote afstand moet komen, kun je geen duels aangaan. Als back is dat anders. Dan sta je veel dichter op je man en kom je veel vaker in duels,” legt Sinkgraven het verschil uit aan Ajax Life.

Zijn broek is groen, zijn shirt ook. Ook dat zijn we niet gewend van Sinkgraven. Het leek juist wel alsof hij zijn tenue na een wedstrijd zo weer kon opvouwen, de wasserette had aan hem geen vaste klant. “Dit geeft wel een verschil aan,” erkent Sinkgraven terwijl hij de vlekken eens bekijkt. “Sommige mensen verwachten niet dat ik bikkel of slidings maak, maar het zit er wel.”

Sinkgraven moest tegen Standard Luik een paar keer volop in de achteruit, al was het maar omdat de afstemming met Amin Younes niet helemaal soepel verliep. Buitenspeler Younes stond soms te diep, waardoor de verdediger tegenover twee Belgen kwam te staan.

“Ik denk dat de communicatie met Amin beter had gemoeten. Vooral in de eerste helft, in de tweede helft kwamen we minder in de problemen. We hebben er in de rust kort over gesproken en toen ging het beter,” vervolgt Sinkgraven, die in balbezit meer overzicht heeft dan Dijks. “Ik probeer eerst de oplossing vooruit te zoeken, ook al lukt dat niet altijd. Het zit wel in mijn natuur.”

Het is nog te vroeg om definitief te oordelen over het experiment met Sinkgraven op de vijf-positie, maar wie weet ligt er toekomst voor hem. Hij zou niet de eerste aanvaller zijn die tot bloei komt als vleugelverdediger. “Ik voelde het op trainingen al een beetje aankomen en nu sta ik er. Ik speel hele wedstrijden en daar ben ik heel blij mee. Als de trainer zegt dat hij potentie ziet, dan ga ik ervoor.”