We zagen op het middenveld bij Standard Luik een Enoh die we eigenlijk niet eens zo goed kennen. Er stond geen wildebras opgesteld die binnen het halfuur een gele kaart pakte en volop ballen verspeelde, maar een leider die probeerde de lijnen uit te zetten.

“Ik heb vijf jaar bij Ajax gespeeld en nu was ik terug, bij een club die belangrijk voor me is geweest en voor altijd in mijn hart zit. Het is raar om ineens tegen rood/wit te spelen, maar in het voetbal kan dat,” vertelt Enoh aan Ajax Life.

“Ik ben blij om terug te zijn in Amsterdam en weer te spelen voor de supporters van Ajax, in de Amsterdam Arena. Het was leuk tegen jongens te voetballen die ik nog op de Future Cup aan het werk zag. Davy Klaassen was in de B'tjes de beste speler en is nu mijn tegenstander.”

Enoh kreeg cadeaus voor de aftrap en na afloop, net als diverse rondjes applaus. “De supporters zijn me nog niet vergeten. Dat geeft me een goed gevoel. De sfeer in het stadion was goed en ik vond het mooi om applaus te krijgen.”

Een ding misten we wel: de zweetbandjes in de kleuren van de Kameroense vlag. Waar zijn ze gebleven? “Ah, mijn zweetbandjes. Dat was bij Ajax, nu niet meer. Alleen bij Ajax. Ik droeg ze toen ik bij Ajax speelde, daarna niet meer.”

Als we vragen wat Ajax in december kan verwachten rond de terugwedstrijd in Luik, weet Enoh het even niet zo goed. December is nog zo ver weg. Eerst zondag. “Dan spelen we tegen Anderlecht, de Ajax - Feyenoord van België. Aan de Nederlandse klassieker bewaar ik goede herinneringen, hopelijk straks ook aan de Belgische.”