Door Bryan Bos

Eén ding sprong er deze week uit. Appie maakte zijn lang verwachtte debuut. Tegen Willem II mocht hij dan eindelijk invallen. Hij maakte een aantal mooie acties en mocht uiteindelijk, na toestemming van Schöne en de druk van een weddenschap om een tientje, de vrije trap nemen die hij vervolgens zonder al te veel moeite binnenschoot. Een mooie avond voor dit jonge talent.

Een aantal dagen na het debuut van Appie verscheen er een vlog. In deze vlog kon je de dag van Appie's debuut volgen. Prachtig! Wat heb ik genoten van deze beelden. Een talent van De Toekomst. Een jongen die twaalf jaar geleden het Ajax-avontuur aanging en nu de dag van zijn debuut beleefde.

De spanning was de gehele dag van zijn gezicht af te lezen. Een jochie uit Geuzenveld, het boegbeeld van de wijk en de Ajaxspeler tegen wie alle kleine voetballertjes opkijken. Hoe mooi is dat, maar hoeveel druk brengt dat ook met zich mee? Geen wonder dat je dan erg gespannen de dag beleeft.

Een jochie uit Geuzenveld, boegbeeld van de wijk en de Ajaxspeler tegen wie alle kleine voetballertjes opkijken.

Het mooiste moment uit de vlog vond ik de thuiskomst van Nouri. Zijn buurtgenoten en vrienden stonden hem in een erehaag op te wachten. Zij juichten en scandeerden zijn naam door de straat waar hij woont. Wat gunnen zij hem toch veel succes. Ook zijn ouders en zijn broer waren apetrots op dat kleine mannetje uit het gezin. Deze dag betekende erg veel voor de familie Nouri, dat zag je aan alles.

Na het kijken van het filmpje bedacht ik me; wat zou ik op zo'n dag hebben gedaan. Stel, ik wist dat ik mijn debuut in Ajax 1 ging maken... Zou ik dan even een rondje gaan fietsen? De stad in? De hond uitlaten? Lekker uitslapen of zou ik juist totaal niet kunnen slapen? Ik heb werkelijk geen idee hoe ik zo’n dag zou hebben beleefd.

Wij zullen die dag zelf ook niet meer gaan beleven. Deze droom hebben wij wel allemaal gehad. Iedere Ajacied heeft ooit gehoopt de dag van zijn debuut in Ajax 1 te mogen meemaken. Wij hebben die droom allang uit ons hoofd gezet.

En juist daarom is het zo mooi dat we die speciale dag, door de ogen van Appie, toch nog een beetje konden beleven.