Door Douwe de Vries

De commander-in-chief is verantwoordelijk voor het veldspel, doorstroming van eigen jeugd, een langetermijnvisie en moet daarnaast het uithangbord zijn van de club. Het zijn fascinerende hiërarchische voetbalverhoudingen die soms scheef komen te staan, zoals afgelopen week bij het Nederlands elftal.

Danny Blind moest in Zeist andermaal uitleggen waarom een grote naam uit het wereldje tóch niet naast hem op de bank zou komen zitten bij de aanstaande WK-kwalificatiecyclus. Opnieuw een flinke deuk in het imago van de bondscoach, waarbij ook alles wat hij buiten het veld probeert te bewerkstelligen fout lijk te gaan.

Tijdens de persconferentie werd duidelijk dat Ruud Gullit als derde assistent zou moeten fungeren. Dat betekende een veel minder omvattend takenpakket op het gebied van scouting en tactiek, waar Blind en Van Basten bij de KNVB de hoofdlijnen uiteenzetten.

Gullit voelde zich te groot om alleen maar tijdens interlandperioden met de spelers te werken. Slechts een opvulling van de staf lijkt het, omdat er nu eenmaal ook een assistent moet zijn die het plan-Blind braaf uitvoert en naar de spelers toe communiceert.

Wat zal Hennie nú weer hebben bedacht?

Dat Gullit zich op deze manier heeft uitgesproken, is gezien het karakter dat hoort bij een ideale assistent-coach eigenlijk volkomen logisch. Louis van Gaal schreef tal van manifesten over het Totale Mens-principe. Het zou mij niks verbazen als Spijkerman de grondlegger is van het grote Secondantschap in de Voetballerij geschrift.

Spijkerman doet al bijna zes jaar wat je van een gedroomde assistent mag verwachten. Hij begeeft zich uitsluitend op de achtergrond, schaaft bij aan het voetbalevangelie van de hoofdverantwoordelijke, slaat af en toe een arm om de schouder van de reserve-linksback en drinkt talloze kopjes koffie tijdens sponsorverplichtingen.

“Wat zal Hennie nú weer hebben bedacht,” vroegen mijn vader en ik ons altijd ietwat spottend af tijdens de rust in de Arena. We zijn Ajacieden met oog voor details en randzaken.

Zou het Spijkerman zijn die de te hanteren looplijnen uiteenzette en Jan Vertonghen op zijn falie gaf na een zeldzaam slecht verstuurde crosspass? Wij konden uren filosoferen over wat er in 'het koppie' van de Zwollenaar omging en wat hij in zijn overvolle blocnote opschreef. Dat is echter het ongrijpbare en mysterieuze dat iedere assistent-coach zou moeten hebben.

Geen Carlo l'Ami die langs de lijn staat te schreeuwen dat het muurtje twee centimeter te ver naar links staat, zoals grafisch weergegeven op zijn iPad. Geen Dick Advocaat die geforceerd de pers zoekt op het trainingsveld van Oranje en Feyenoord. Geen Germán Burgos-achtige taferelen zoals we dat bijna elke week bij de dug-out van Atlético Madrid zien.

Peter Bosz mag zich in deze roerige tijden gelukkig prijzen met kalme Hennie als ideale assistent-coach.