Mocht je het nog niet begrijpen, ik speel het toffe Pro Evolution Soccer 2017 op de Playstation 4. Ik ben een soort handige Marc Overmars en Peter Bosz ineen. Mijn allereerste handeling als kersverse trainer/technisch directeur is het wegsturen van Westermann. Het voelt als een goede daad. Ik probeer Nick Viergever te vinden voor nóg zo'n goed gesprek, maar de verdediger houdt zich wijselijk schuil. Komt nog wel.

Het mooie aan zo’n computerspelletje is dat je gewoon lekker kunt doen wat jij wilt. Als je verliest is het jammer, maar De Telegraaf staat niet gelijk vol en ook in al die praatprogramma's laten ze je met rust. Ook voor en na wedstrijden hoef je niet constant te vertellen wat je visie is en waar het goed of fout ging. Het is jouw wereld en je hoeft aan niemand verantwoording af te leggen. Hooguit vliegt er een controller door de huiskamer. Lekker.

Dus als Fiorentina op bezoek komt in de voorronde van de Champions League gooien we gelijk de digitale Abdelhak Nouri voor de leeuwen. Eerste wapenfeit is gelijk een hakbal uit de lucht achter het standbeen langs, zo in de loop van Mitchell Dijks. De voorzet die volgt is natuurlijk drie keer niks, maar toch. Al in de rust moet pixel-Nouri aan de oplader en mag de door Konami knap nagemaakte Riechedley Bazoer hem vervangen.

Er zijn meer Ajacieden nagemaakt. De gelijkenissen van Krul, Klaassen, Dijks, Schöne, Serero, Veltman en Ziyech zijn treffend. Verder is de selectie door de makers van Konami aangevuld met jeugdige talenten als Frenkie de Jong, Vaclav Cerny en Matthijs de Ligt. Al na drie Eredivisiewedstrijden is Kasper Dolberg gedeeld topscorer met PSV's Luuk de Jong. Ieder vier treffers.

Al in de rust moet pixel-Nouri aan de oplader en mag Bazoer hem vervangen

Wedstrijd nummer vier is die tegen de ploeg uit Eindhoven. Zelfverzekerd scroll en klik ik door de menuutjes heen. Beetje met spelers heen en weer slepen tot het ideale elftal er staat. Younes is geblesseerd... Cerny maar op links dan. We kunnen!

Wat volgt is een ronduit saaie pot voetbal. Ik krijg werkelijk geen enkele vlot lopende aanval uit mijn controller geperst. PSV doet ook weinig, maar na 89 minuten is er plots grote paniek: Luuk de Jong draait handig weg bij Veltman en gaat op Krul af. Snel switch ik van JV3 naar Davinson Sánchez.

Als een malle druk ik op het rondje van mijn controller. Net op tijd: de Colombiaanse Ajacied vliegt door het beeld en zaagt de benen van de PSV-spits af. De scheidsrechter doet het af met een waarschuwing, waar een rood kaartje prima had gekund. Luuk de Jong ligt kermend op het gras en kan niet verder. Lachen. Tot ik zie wie zijn vervanger is. Ach, nee toch…

Oh jazeker: Siem de Jong.

De vrije trap die volgt wordt via de muur tot hoekschop verwerkt. Nog enkele seconden. Winst zit er niet meer in. Gelijkspelletje dan maar. Andrés Guardado slingert de hoekschop het zestienmetergebied in. Een blonde PSV'er zet zijn kop ertegen: GOAL. De bal vliegt werkelijk granaathard binnen. Ik zie hoe een lachende Siem zijn treffer viert met z'n teamgenoten. Rillingen over de rug. Het eindsignaal klinkt. Afgelopen.

Zei ik dat het een tof spel was? Ik neem alles terug.