Je kon het gemor vooraf natuurlijk al voorspellen. Een deel van de fanatieke fans was op voorhand namelijk al tegen de komst van Cruijffprotegé Bosz. Dat er na afloop van de – inderdaad – beschamende vertoning tegen Willem II al spreekkoren op de oefenmeester neerdaalden, deed hem pijn. Hoewel hij in dezelfde zin meldde het te begrijpen na zo’n wanvertoning.

Waar ik me het meest over verbaas, is de reeds ingezette aanval op de Ajaxtrainer. In de krant van wakker Nederland verneem ik dat zijn hoofd al zo’n beetje op het hakblok ligt. Bij het Fox Sports-programma Natafelen gaat een deel van het journaille er ook met gestrekt been in. Een zege in Rostov blijkt essentieel en geeft Bosz weer een beetje lucht.

Redactioneel koos bovenstaand programma voor de stelling ‘Peter Bosz is met een kansloze missie bezig.’ De stelling is prikkelend en spreekt aan. Om hier na slechts drie competitieduels al mee te komen, vind ik een beetje voorbarig.

Bosz is niet van de noodverbanden. Hij ziet de oplossing.

Bosz is door de beleidsbepalers gekozen, omdat hij Ajax weer sprankelend moet laten voetballen. Door het gepruts van een groot deel van zijn huidige selectie op De Vijverberg krijgt hij daar in de onrustige voorbereiding niet de tijd voor. Hij is de architect van een huis dat op een modderige ondergrond staat. Bosz is niet van de noodverbanden. Hij ziet de oplossing, reconstrueert daar waar mogelijk, maar kan na 1 september pas over zijn ideale werkploeg beschikken.

Ondertussen dient het huis Ajax al enkele wervelwinden te weerstaan. Aan Bosz de taak het huis overeind te houden en te hopen op versterkingen die snel op elkaar ingespeeld raken. Dat is een kwestie van tijd. Tijd die er niet is, maar die hij wel verdient. Spelers leren elkaars kwaliteiten kennen door er samen over te praten. Dag in dag uit. Op het veld, aan de eettafel, in de spelersbus.

Onlangs sprak ik Amin Younes voor onze binnenkort te verschijnen krant. Hij erkende dat Bosz niets ingewikkelds vraagt van de ploeg. Wel dat het fysiek allemaal wat meer vraagt dan onder De Boer. Spelers moeten lichamelijk wennen aan de fysieke eisen van het Bosz-spel. Ook dat heeft eigenlijk tijd nodig.

Topsportmentaliteit
Het gaat er bij mij niet in dat het aan de instelling van zijn spelers lag. Dat zou bij een club die al in de jeugdopleiding een topsportmentaliteit propageert namelijk een dolksteek in de rug van de trainer zijn. Ik zie het vooralsnog als de erfenis van De Boer. Spelers zijn fysiek nog niet in staat te spelen zoals Bosz dat voor ogen heeft.

Dat rechtvaardigt dan wel de vraag of Bosz zijn visie in deze fase van het seizoen niet moet aanpassen. Het siert hem dat hij dit niet doet. Hij heeft een doel voor ogen en wie niet mee wil of kan, haakt af.

Tegen PAOK-uit liep dat met een sisser af. Om Rostov-uit te bestempelen als de Wedstrijd van het Jaar gaat me ook iets te ver. Een eventuele nederlaag verwoest het seizoen niet. In ieder geval niet in financiële zin en sportief gezien is de Europa League simpelweg het podium waar het huidige Ajax naar mijn mening nog steeds thuishoort. Hoe pijnlijk dat ook is.

Het zou me overigens niet verbazen als Ajax zich woensdag in Rusland ‘gewoon’ plaatst voor de groepsfase van het miljoenenbal. Dat baseer ik voornamelijk op het spel in de eerste zeventig minuten tijdens de thuiswedstrijd. Als de spelers negentig minuten voor hun trainer door het vuur kunnen gaan, moet dat voldoende zijn.