Ooit was ik een talentvol linksbuitentje (op mijn eigen bescheiden niveautje hè) in de jeugd van een klein clubje in de provincie. Ik zou in het eerste wel eens gaan laten zien hoe je backies moet slopen. Dat lukte, de pannen van het dak. Soms wel twee wedstrijden achter elkaar. Of drie. Maar dan de week erna. Drama, hopeloos, geen deuk in een pakkie boter. Ik vergat me echter als zodanig te gedragen.

Nog steeds de borst vooruit in plaats van nederigheid. Kwam de aanvoerder een praatje maken. De man die al zolang ik me kon herinneren in de hoofdmacht speelde. Ik stond met hem op de foto, als pupil van de week. Respectvol noemden we hem ‘opa’. Kreeg ik op mijn flikker, niet normaal. Werd me duidelijk gemaakt dat ik toch echt nog maar een snotneus was. Maar ook een steunende arm om mijn schouder. Als het dipje te lang duurde en ik daar zelf niet uit dreigde te komen.

Ik vrees dat Bosz teveel die baas moet zijn, net zoals De Boer overigens.

Ieder elftal, amateur of prof, heeft twee of drie van dat soort figuren nodig. Charismatische routiniers die nog heerlijk kunnen ballen. Die corrigeren en motiveren, de dagelijkse leiding hebben. Een trainer is voor het grote geheel. De tactiek, het systeem, de opstelling. Maar binnen en buiten het veld zijn de oudjes de eigenlijke baas. Als een trainer die rol vervult, is er iets mis. Trainers zijn daar niet voor, die worden daarin niet serieus genomen.

Ik vrees dat Bosz teveel die baas moet zijn, net zoals De Boer overigens. De laatste jaren ontbreekt het aan echte leiders in het veld. Klaassen is aanvoerder, tegen wil en dank. Hij zingt immer uit volle borst het clublied mee en staat keurig de pers te woord, ook na een deceptie. Dat is prima, maar bijzaak.

De captain hoort te vloeken, schelden, schaven, steunen en peppen. Dat kan Klaassen (nog) niet. Hij krijgt de nonchalance niet uit het spel van Gudelj en Bazoer, kan Veltman niet het vertrouwen terug laten vinden. Zelfs Ajaxspelers zijn soms net zo onzeker als een meisje van dertien. Elke voetballer tobt wel eens, ongeacht niveau. Ajax heeft kwaliteit genoeg in huis, maar iedere speler heeft de handen vol aan zichzelf.

Af en toe moet je wildplassen om niet in je broek te zeiken. Mag niet, tegen de regels. Voorkomt wel een natte broek.

Door het salarisplafond zijn dergelijke sterkhouders niet haalbaar voor Ajax. Die komen niet voor één miljoen per jaar, willen er drie. Ik vind het uitstekend dat de hand op de knip wordt gehouden. Jaren geleden werd er blindelings gekocht, veel geld betaald voor bijvoorbeeld Sulejmani en Machlas. Clubs gooiden de vraagprijs omhoog wanneer Ajax aanklopte. Want in Amsterdam betaalden ze toch wel. Maar af en toe moet je uit de ban springen om iets te bereiken. Wildplassen om niet in je broek te zeiken. Mag niet, tegen de regels. Voorkomt wel een natte broek.

Zouden Boilesen, Kishna, El Hamdaoui en Fischer ook zijn gesneuveld als er vaders in de selectie hadden gezeten? Vaders met wijze raad, een aai over de bol of nu en dan een corrigerende tik. Ik denk dat het dan heel anders met hen was afgelopen. En had kapitaalvernietiging voorkomen kunnen worden. Bezuinigen aan de poort en via de achterdeur bakken met geld eruit scheppen. Da’s niet logisch en ook niet nodig.

Er is poen genoeg om ettelijke miljoenen uit de bomvolle spaarpot te investeren in een uitgebalanceerd elftal. Zodat de Bosz trainersdingen kan gaan doen en de rest wordt geregeld door de senioren in de spelersgroep.

Overmars heeft nog een week.