Ik moet bekennen dat De Graafschap-uit de eerste wedstrijd was die ik opzocht toen het conceptschema bekend werd. Het werd lang wachten. Maar toen ik om 14.15 uur het uitvak van De Vijverberg betrad, had ik er niet zo veel zin meer in. Toen voelde ik al dat het een moeilijk verhaal werd.

Tot mijn verbazing zat het stadion al vol. Dat gebeurt bijna nooit. Meestal zijn de tribunes een kwartier voor de aftrap nog halfleeg. En de Superboeren hadden goede zin. Die gingen gewoon d'ran! Zo heet dat in Doetinchem en nabije omstreken. Een kleine twee uur later was Ajax ook d'ran...

Door de drukte in het uitvak besloot ik maar meteen door te lopen. Ik was zenuwachtig genoeg en had geen zin om bij de catering in de rij te staan. Misschien in de rust... Maar toen had ik geen trek meer in een broodje bal. Ik was nog steeds veel te zenuwachtig. Er hing nog steeds iets in de lucht.

Tijdens het kwartiertje pauze sprak ik met een onbekende Ajacied op de rij voor me. Geen idee wie je bent, maar we waren het erover eens: het voelt niet goed, het ziet er niet uit, dit loopt fout af. De Graafschap maakt straks de gelijkmaker en dan is het gedaan. Sommige dingen voel je aankomen. Tien minuten later was het zo ver.

Een kleine twee uur later was Ajax ook d'ran...

Ze roepen bij De Graafschap wel vaker iets in dialect: attamottamotta bijvoorbeeld. Google maar. Precies dat is wat ik bij Ajax miste. Er was niemand die uitstraalde van: tot hier en niet verder. Er was niemand die een schop uitdeelde, er was niemand die regie nam, er was niemand die de scheve situatie rechtzette. Kortom, er was geen Christian Poulsen. Of laten we het op een type-Poulsen houden. Je snapt wat ik bedoel.

Nemanja Gudelj was weer niet de man die op een beslissend moment opstond en Davy Klaassen worstelt al weken met zichzelf. Dat neem ik Klaassen niet kwalijk. Stiekem hoort hij op zijn 23ste geen aanvoerder van Ajax te zijn, laat staan een routinier of de 'ervaren man'. Dat laatste geldt voor de onmisbare Gudelj (24) na een krap jaartje overigens net zo goed.

En dus waren de bescheiden wapens van De Graafschap voldoende om Ajax op een gelijkspel te houden. Geen moment voelde het na de 1-1 alsof het nog goed zou komen. Met de minuut straalde er meer wanhoop vanaf. Dat dit drama de boeken ingaat als het 'Echec van Doetinchem' zegt meer over Ajax dan De Graafschap.

De bloemen waren bezorgd, de kampioenstaart stond klaar. Aan De Graafschap lag het niet. Die hadden net zo goed staan klappen als de schaal wel was uitgereikt. En nee, van mij had doelman Jurjus niet het publiek in hoeven duiken om dit gelijke spel te vieren. Maar ergens kan ik het wel begrijpen. Dood en begraven was De Graafschap rond de winterstop en kijk nu eens... Er zijn het laatste halfjaar toffe dingen gebeurd en vol goede moed begint de club aan de play-offs.

Ik hoop dat De Graafschap erin blijft, dat meen ik serieus. Laat Jurjus over een week of twee gerust weer in de Spinnekop springen. Maar dan wel om iets tastbaars te vieren. Als het lukt, wordt De Graafschap - Ajax opnieuw de eerste uitwedstrijd die ik check in het speelschema. En dan kom ik graag met goede trek en zonder zenuwen een nieuwe poging wagen om een broodje bal te scoren.

Succes Superboeren, d'ran!