Het begon allemaal al met dochter Emma (12) die twee weken geleden groot nieuws had aan de ontbijttafel. “Pap, ik heb verkering. Met Thomas!” Ze vertelt het met stralende blik. Schattig. De nonchalante en terloopse toevoeging “hij is wel voor Feyenoord” komt als een volstrekt onverwachte schijnbeweging en doet een stuk beschuit klemmen in mijn keel.

Gezien mijn eigen ervaringen op dat punt, besluit ik enthousiast te reageren. Ik heb Thomas nu een aantal keer gezien. Prima ventje. Hij schrijft Feyenoord als ‘Fijenort’ en wist ook niet wie de tegenstander was in de bekerfinale. Ik zie dus kansen om invloed uit te oefenen. Om te beginnen krijgt hij z’n limonade in een Ajax-beker. Dat is mijn verzet.

Ondertussen ben ik werkelijk bloednerveus voor Ajax - FC Twente. Iedereen heeft het maar over het doelsaldo. Dat is leuk, maar ik ben er helemaal niet van overtuigd dat Ajax überhaupt twee keer wint. Laten we daar anders eens mee beginnen. 

Momenteel is het zaterdagochtend. Hoewel ik kan uitslapen, ben ik al vroeg wakker en staar naar het plafond. Zondag half drie spookt al door de kop. Het is titelkoorts, titelstress zelfs. Slapen lukt niet meer, dus ik stap het bed maar uit. Mijn vriendin snapt er allemaal maar weinig van en spreekt al murmelend de verboden woorden: “Floor, het is maar een spelletje hè?” 

Hoewel ik kan uitslapen, ben ik al vroeg wakker en staar naar het plafond.

HET IS…. MAAR…. EEN SPELLETJE?!??

Woedend neem ik een hap uit de slaapkamerdeur en spuug de deurklink richting mijn vriendin. Met schuim in de mondhoeken daal ik razend de trap af, mis enkele treden en ben sneller beneden dan de bedoeling is. Het huiskonijn kijkt me hoofdschuddend aan. Geen idee of dat door de opmerking van de vriendin komt of door mijn titelstress.

Het is maar een spelletje. Dát zeg je als vriendin dus gewoon niet. Dat behoor je te weten. Dit wordt wel een puntje tijdens het eerstvolgende functioneringsgesprek. 

Ondertussen bedenk ik me dat dochter Emma niet snel te maken krijgt met zo’n situatie. Vriendje Thomas kent het gevoel van kampioensstress niet.

Lekker rustig wel.