Het was een onwerkelijke week, die geheel in het teken van Johan Cruijff stond. Ook vandaag, het eerste moment dat Ajaxfans en spelers weer bijeen waren voor een wedstrijd, stond vooral nummer 14 centraal. Door de supportersmars, de grote shirts die op het veld lagen, de warming-upshirts die voorzien waren van het rugnummer, de indrukwekkende minuut stilte en choreografie, en het massale applaus in de veertiende minuut.

Het was een passend eerbetoon aan de beste voetballer die Nederland ooit kende en de man die o zo veel betekende voor Ajax.

Maar uiteindelijk kwam ook het moment dat de blik weer naar voren moest. Naar het huidige Ajax. Naar de titelstrijd. Een zege was tegelijkertijd ook het enige dat het eerbetoon compleet kon maken. Oranje (3-2-nederlaag tegen Frankrijk) en FC Barcelona (2-1-verlies tegen Real Madrid) lukten dat eerder niet.

In de Arena lukte dat wel. En Ajax liet daar vanaf het eerste moment geen twijfel over mogelijk. Al na 1.48 minuut maakte Lasse Schöne met een knappe kopbal – op aangeven van Nick Viergever – de openingstreffer.

PEC Zwolle, dat de laatste jaren aardig presteerde tegen Ajax, weigerde echter sportief gezien vrijwillig mee te werken aan een memorabele Ajaxmiddag, en deed ondanks de snelle 1-0-achterstand goed mee. Juist op het moment dat de ploeg van Ron Jans aan misschien wel een treffer dacht, sloeg Ajax toe.

In de 28ste minuut mocht Dijks counteren, rende de 100 meter in een zeer verdienstelijke tijd en schoot met links hard op en net over het doel. Amper een minuut later bediende Bazoer – bijna op de achterlijn staand – de bal aan de inlopende Milik, die de bal in de korte hoek achter de oud-doelman tikte: 2-0. De Pool was daarmee voor de zesde wedstrijd op rij trefzeker.

Met een marge van twee begon Ajax wat vrijer te voetballen, terwijl de sfeer op de tribunes vooral werd aangezwengeld door beelden uit de inmiddels traditionele Engelenbak, waar menig oud-Ajacied zat. En zo werden ook Jan Vertonghen, Marko Pantelic en Stefan Pettersson toegezongen. Tussen de liedjes over Cruijff door uiteraard.

Ondertussen deed Milik op het veld een poging om al deze week de nieuwe topscorer van de eredivisie te worden. In de veertigste minuut maakte hij met een afstandsschot – uiteraard met links – de 3-0, enkele minuten later raakte hij uit een kopbal de lat.

Omdat een schot van Younes nog knap door Van der Hart naast werd getikt, bleef het bij drie treffers voor rust.

Na rust was het weer Milik die als eerste mocht uithalen. Verandert hij met zijn linker alles in goud, met rechts wordt het slechts krantenpapier. Met zijn zwakkere been schoot hij ook dit keer van dichtbij hoog over.

Het verzet van PEC Zwolle was eigenlijk voor rust al gebroken, en dus greep Frank de Boer de ruime voorsprong aan om enkele spelers rust te geven. Aanvoerder Klaassen en Bazoer – beiden niet helemaal fit teruggekomen van Oranje – maakten na ruim een uur spelen plaats voor Van de Beek en Sinkgraven.

Het was lang wachten op weer een kans. In de 75ste was het Milik weer die de Arena even deed opveren. Zijn kopbal, uit een vrije trap van Gudelj, ging echter net naast.

Het duel werd daarna een formaliteit op het veld, en een verdere eerbetoon aan Cruijff vanaf de tribunes. In blessuretijd kreeg hij nog eenmaal een daverend applaus van de Ajaxfans. 

Een 14-karaatse zege werd het misschien niet, een prachtig eerbetoon zeker wel. Eentje waar nog lang aan teruggedacht wordt.