Door Brian Vesseur

Het grootste voorbeeld van een gevlogen talent is Ouasim Bouy. Op jonge leeftijd nam hij afstand van de club die van hem een grote meneer wilde maken. In plaats daarvan werd hij een Oude Dame, spelend in het shirt van Juventus. Het woord 'spelend' neem ik terug. Ik ben bang dat Bouy alleen het zwart-wit van Juventus heeft gedragen op de elftalfoto. Van het tweede. Of zo.

Bouy werd verhuurd en verhuurd, tot hij bij PEC Zwolle belandde. Met het schaamrood op de kaken kwam de 'grote meneer' aan in het oosten van het land. Inmiddels 22 jaar. Davy Klaassen ook, die loopt nu in Ajax 1 en heeft een aanbieding van 20 miljoen euro van Napoli afgeslagen. Zo kan het dus ook.

Zaakwaarnemer, moeder, vader, iedereen mocht instappen.

Afgelopen week werd ik ontroerd door twee jeugdige talenten. Bijna met de tranen in de ogen moest ik lezen dat Riechedly Bazoer en Donny van de Beek grote namen hebben afgewezen om zich te bewijzen in Amsterdam. Stapje voor stapje, zo is het de mannen verteld.

Bazoer kon voor 25 miljoen euro vertrekken naar Napoli. Marc Overmars werd dolgelukkig en had al toegestemd, maar de nuchtere Bazoer vond het maar niks. Italië, negentien jaar. “Liever over drie jaar naar Barcelona,” zoiets had-ie gezegd.

Donny van de Beek dan. Het mannetje is achttien jaar en mag ook regelmatig mee foebele met het eerste elftal. Twee jaar geleden schijnt Bayern München met een privévliegtuig op de stoep te hebben gestaan om de middenvelder in te lijven. Zaakwaarnemer, moeder, vader, iedereen mocht instappen om even te kijken in Duitsland. Van de Beek zei nee.

Nee tegen het grote geld en ja tegen de liefde van Ajax.