Bij de kiss and ride van Amsterdam CS doen we precies wat het bordje van ons vraagt. We zoenen en daarna rijdt mijn vriendin weg. Terug richting haar bed. Ik haal een bak koffie bij de Appie en stiefel verder richting de UK Terminal.

Collega Lindy appt ondertussen dat ze uit haar Uber stapt en bijna wordt beroofd. Een kerel wil haar koffertje grijpen, maar slaagt niet in zijn missie. Dat begint alvast lekker. Goedemorgen! In de rij voor de paspoortcontrole stelt iemand de volgende vraag: “Brexit… Dat betekent toch uit de Benelux?” Bijna goed.

Als maatje Jordy zich ook bij ons voegt, kunnen we de trein in. Via een krakerige intercom worden we toegesproken. “Welkom in de Eurostar naar Londen. Wij zijn Tina en Ingrid, uw trainmanagers. U vindt onze koffiebar in rijtuig negen en tien. We hebben zeer gevoelige rookdetectoren. Daarom is het niet toegestaan om te roken.”

Ze bedoelen natuurlijk: er mag niet worden gerookt en daarom hebben we zeer gevoelige rookdetectoren. Het is Tina en Ingrid vergeven. Bij elk station melden de trainmanagers zich weer door de speakers. Het roept vragen op. Veel vragen.

Hoe zien Tina en Ingrid eruit? En waarom horen we steeds één stem? En van wie is dan die stem? Van Tina of van Ingrid? Zijn ze eigenlijk wel met z’n tweetjes of zegt Tina (of Ingrid) maar wat? Bestaan ze überhaupt wel of is het AI?

‘Brexit… Dat betekent toch uit de Benelux?’

In een e-mail van NS International werden we gewaarschuwd vooral geen vlees en zuivel mee te nemen aan boord van de trein. Iets met het verspreiden van ziektes. Een blik om me heen leert echter dat vrijwel iedereen zelf meegenomen broodjes kaas of worst zit weg te knagen. Tina en Ingrid lijken het wel best te vinden. Als ze dus al bestaan.

Net voor Antwerpen denderen we een tunnel in, waarbij we halverwege tot stilstand komen. “Stilstaan in een donkere tunnel. Dit voelt een beetje als Ajax,” hoor ik een paar rijen voor me. De trein komt niet veel later weer in beweging. Nu Ajax nog.

Tina en Ingrid laten ondertussen weten dat ze bij een tussenstop in Brussel worden vervangen. Door wie weten we nog niet. Tingrid en Ingra? Een heuse cliffhanger! In onze coupé begint een kind vervelend te dreinen. “Ik heb hongeeeeeerrrrr!” Lindy zet geërgerd een koptelefoon met beukende hiphop op en is de verdere reis niet meer benaderbaar.

Als we Brussel binnenrollen, lijkt er geen afscheid te volgen van Tina en Ingrid. Een mannenstem zegt in het Engels namens hen gedag en vertelt dat de treincrew wordt vervangen. En dat terwijl ik net een gevoelsmatige band begin op te bouwen met Tien en Ing.

Dan toch ineens volgt de al zo vertrouwde stem van Tina. Of die van Ingrid. Wat een ontzettende geruststelling! Al voelt het een beetje alsof het tweetal elk moment op het perron van Brussel Centraal wordt gedumpt. “Beste passagiers, welkom in Brussel. Wij worden zo vervangen. We wensen u een fijne verdere reis naar Londen.” Kijkend uit het raam, zie ik ze niet uitstappen. Het roept twijfels op over hun werkelijke bestaan.

‘Stilstaan in een donkere tunnel. Dit voelt een beetje als Ajax…’

Terwijl Tina en Ingrid vermoedelijk achterblijven in Brussel, denderen we met twee nieuwe vrouwelijke en Franstalige trainmanagers door de Kanaaltunnel richting de Engelse hoofdstad. Ze zijn amper te verstaan. Zo onpersoonlijk allemaal. In onze coupé wordt meteen een petitie gestart om de trein te laten omkeren. We willen Tina en Ingrid terug!

Eenmaal in Londen heb ik al snel een afspraak met de mannen van de Classic Football Shirts London. Een serieus toffe winkel waar op de wedstrijddag van Chelsea - Ajax talloze shirtjes van onze mooie club worden geëxposeerd. Tenues van toen en nu.

Een bezoekje aan deze winkel is sowieso de moeite waard. Ook omdat het levendige Brick Lane nabij ligt. Een toffe straat vol streetart. Aan het begin van de avond meld ik me bij Stamford Bridge, aan de andere kant van de stad. Daar geven John Heitinga en een speler een persconferentie. Daar mag de trainer het allemaal weer uitleggen. Ik voel nu al een vorm van medelijden. En dat is eigenlijk nooit goed. 

Mocht het Heitinga niet lukken om de boel op de rails te krijgen, dan kan hij altijd nog trainmanager worden. Samen met Marcel en Alex. 

Tina en Ingrid leggen vast wel uit hoe het moet.

Aanbevolen

‘Uitvak’ in een Londense pub