• Ajax Life Podcast #200 - Zo dichtbij, zo ver weg...

De locatie? Het fijne Ajaxcafé De Zeemeeuw op de Zeedijk in Amsterdam. De kroeg is bijna helemaal leeggelopen. De teleurstelling stroomde werkelijk door de deur naar buiten. Ik zit er nog met wat Ajacieden die ik die avond heb ontmoet. En nu staat er een glas jenever voor mijn neus. Want de pijn moet weg.

Die pijn is er een paar uur eerder nog niet. Een halfuur voor de aftrap in Groningen stroomt de tent vol. Ajax heeft alles nog in eigen hand. De sfeer is prima. “Twee keer winnen en we zijn kampioen,” hoor ik talloze malen.

Op het grote scherm zien we beelden van een prachtig uitvak en de spelerstunnel van de Euroborg. De gozer naast me tikt me aan. “De koppies staan gespannen. Dat is goed.” Op het kleinere tv-scherm rechts is het schakelkanaal van ESPN te volgen. Daarop zien we PSV al snel een ruime voorsprong nemen op Heracles Almelo.

“Maak niet uit! Niet naar dat scherm kijken. Zelf winnen,” klinkt het voor me. “Niks aan de hand!” Toch kan niet iedereen de spanning aan. Een gozer in een Marleyshirt pakt een stresspeuk en gaat de Zeedijk op. “En laat je club maar in de steek,” brullen z’n maten plagerig. Er wordt gelachen. Nog wel.

Ik zie ondertussen hoe Brian Brobbey de bal aflegt op Anton…. GAAAEI! Hangen! Raak! Iedereen en z’n moeder gaat compleet door het dak. Wildvreemden vliegen elkaar brullend in de armen. Ik zie vuur in vele ogen. “Zo maakte ik ze ook vroeger. Ja toch!”

Vooraan wordt Mijn stad van Danny de Munk ingezet. Al snel blèrt iedereen mee. Een griet achter me ook, maar helemaal scherp is ze niet meer. “Want Amsterdam, is koek op de stoep.” Dat klopt niet helemaal. Of is dan in het liedje van Andre Hazes de poep op? Zoveel vragen.

Als Groningen op gelijke hoogte komt, zie je veel emoties. De een scheldt, de ander slaat met z’n vuist op de bar. De een valt stil, de ander pept de boel juist op.

Als Groningen op gelijke hoogte komt, zie je veel emoties. De een scheldt, de ander slaat met z’n vuist op de bar. De een valt stil, de ander pept de boel juist op. Ik zie een balende Brobbey in close-up. Hij gaat het ook in de Euroborg niet doen. Wout Weghorst loopt dan al warm.

In mijn hoofd komt het allang niet meer goed. Ik kan bijna niet meer. Weghorst valt in en prikt niet veel later raak. Toch weer hij. We slaan elkaar op de schouders, omhelzen elkaar. Lukt het dan toch? Café De Zeemeeuw schudt op z’n grondvesten. Niemand weet van gekkigheid precies wat-ie doet. 

Opluchting en blijdschap vechten met elkaar om voorrang. Mijn biertje is weg. Verdwenen in de massa. Geen idee hoe. Naast me claimt iemand een persoonlijk succesje. “Ik voorspelde ‘m! Weghorst gaat een Huntelaartje doen. Ik zei het!”

De tijd tikt weg. Iedereen zingt. Iedereen springt. De spanning is enorm. Er is ergernis over spelers van Ajax. “Geen domme dingen doen nu, zoals een vrije trap weggeven op een domme plek,” zegt iemand tegen me. Hij heeft de woorden nog niet uitgesproken of Josip Sutalo maakt een overtreding. Op een domme plek.

Ajacieden worden gek en de voorspeller naast me nog het meest. “Godver, als ik bij alle keren dat ik dingen juist voorspel een kwartje kreeg, kon ik deze kroeg nu makkelijk kopen.”

Een paar tellen later – in de 99ste minuut – ligt de bal achter Pasveer: 2-2. Het is ook meteen klaar. We zien Weghorst zijn snelste sprint ooit trekken. In tranen in één rechte streep naar de kleedkamer. Er is boosheid. Op het veld bij de spelers en in de kroeg. Deze stroomt dan ook snel leeg. Buiten vallen wat rake klappen. Niet iedereen heeft de emoties in de hand.

Ajax heeft het ook niet meer in eigen hand. De hand blijkt niet sterk genoeg om die weelde te dragen. Samen met wat andere gasten blijf ik gedesillusioneerd op een barkruk hangen. We kennen elkaar niet, maar deze avond beleven we samen. En dan staat er ineens een glas jenever voor mijn neus.

“Dit drink je omdat het pijn doet, gap.”

Ik krijg ondertussen appjes van maatjes in supportersbussen op de lange terugweg vanuit Groningen. Ik gun deze dapp're strijders ook stuk voor stuk een glas jenever.

Aanbevolen

Aangeslagen Gaaei: ‘Er werd gehuild in de kleedkamer’