De regenjassen zijn gevuld met stewards. Slaafs lopen ze in keurige rijtjes van twee over de kletsnatte sintelbaan naar hun plekje voor de komende drieënhalf uur. Ze blijven maar komen via een zijdeurtje. Het is een bijzondere vertoning. Een voorzichtige schatting in het uitvak is dat het er zeker zo’n zevenhonderd zijn. 

Ze stellen zich aan de rand van de sintelbaan op met hun rug naar het veld. Hun taak? Strak voor zich uit kijken naar hun deeltje van de tribunes. Vanonder capuchons en met de handen keurig op de rug. In de stromende regen. Bewegen doen ze niet. Praten met elkaar ook niet. Wat er achter ze op het gras gebeurt, zien ze niet. Dat is ook niet de bedoeling.

Terwijl de regen maar blijft vallen, doen de regenjassen wat ze is opgedragen: naar supporters kijken. Een tweede rij bestaat uit zwart geklede mannen met zwarte petten en gele hesjes. Zij kijken weer naar de camouflage regenjassen. Zo kijkt iedereen gezellig naar elkaar. Ondanks de vele beveiligers en de aanwezige politie, is de sfeer prima. Geen gedoe of gek machtsvertoon.

Rechts van het uitvak staat een deel van de fanatieke aanhang van FK Qarabag. Die supporters doen heel erg hun best om ons te irriteren, maar dat lukt niet. Een aantal Azerbeidzjanen zwaait met hun mobieltje naar het uitvak. Op de schermpjes zien we Feyenoordlogo’s. Daarna zetten ze de wave in en zwaaien ze met lichtjes op hun telefoontjes. Het is allemaal reuze aandoenlijk.

Ze staan daar maar. Drieënhalf uur stokstijf stil in de pisregen. Wat zou er in ze omgaan?

Aandoenlijk zijn de regenjassen ook nog steeds. Ze staan daar maar. Drieënhalf uur stokstijf stil in de pisregen. Wat zou er in ze omgaan? Waar denken ze aan? Aan boodschappenlijstjes? Aan moeders de vrouw die thuis op ze wacht? Of de GFT-bak wel langs de weg staat? Zouden ze zich überhaupt afvragen wat er achter ze gebeurt?

“Ze hoeven in elk geval niet naar het gepruts van Raul Moro te kijken,” zegt iemand achter me. Het klopt. De regenjassen zien niet wat wij zien, maar zij zien wel dat wij zien dat zij niks zien. Zij zien ook niet hoe wij zien dat Anton Gaaei op prachtige wijze raak poeiert. Wel zien ze weer hoe wij dat uitzinnig vieren.

De goal van de Deen – die verder beroerd speelt – is er een van grote schoonheid. Net als je denkt dat het wel een keer echt klaar is met Gaaei, doet hij iets geweldigs. Als je al zijn goede momenten bij Ajax achter elkaar zet, denk je een wereldvoetballer te zien. Hij viert zijn vuurpijl met het uitvak. De regenjassen op die locatie moeten even in actie komen. 

Er wordt wat geduwd en getrokken, maar dat is snel voorbij. De doordrenkte regenjasstewards zien niet hoe FK Qarabag weer aftrapt. Wél zien (en horen) ze hoe het uitvak uit volle borst zingt dat Ajax de mooiste club van Nederland is. ‘Drie gouden sterren, Ajax Amterdaaam!”

De regenjassen zien niet wat wij zien, maar zij zien wel dat wij zien dat zij niks zien. Zij zien ook niet hoe wij zien dat Gaaei op prachtige wijze raak poeiert.

De meeste FK Qarabagsupporters druipen af als Oscar Gloukh de 2-4 op het scorebord zet. Als de Ajacieden op de tribunes vervolgens een welverdiende pogo inzetten, is het jennen uit het thuisvak rechts naast ons ook wel voorbij. Een welgemeend Always look on the bright side of life klinkt plagerig vanuit het uitvak. Wie kaatst!

Na negentig minuten en een beetje klinkt het eindsignaal. We worden nog even opgehouden, maar de rest van het stadion stroomt razendsnel leeg. Het werk van de regenjassen lijkt daarmee ook klaar, maar ze blijven toch nog even staan. Ze turen zeker nog een kwartier plichtmatig naar allang verlaten en dus lege stoeltjes. Het is een koddig en compleet belachelijk schouwspel.

Dan is er kennelijk een seintje van hogerhand. De camouflage regenjassen komen in beweging. Ze mogen gaan. ‘Tu tu tu tuuuu, tu tu tuuuuu!’ Het welbekende deuntje uit The A-Team wordt ingezet. De regenjasmensen proberen hun gezicht in de plooi te houden, maar stiekem lijken ze de lol er ook wel van in te zien. Telkens als een nieuwe colonne met regenjassen zich in beweging zet, klinkt er vanuit het uitvak verwachtingsvol gejoel en gejuich: ‘Heujjj, heujjjj, heujjj!’

Zij zien niet meer hoe wij niet veel later ook mogen vertrekken. Met drie Champions Leaguepunten op zak.

Eindelijk.

Zij blijven gezellig nog even staan. 🤝 #ajax #qaraja pic.twitter.com/0yZgCgwDP0

— Ajax Life (@ajaxlife) December 10, 2025