Toch had het er alle schijn van dat ik de klassieker zou missen. Onze terugvlucht stond immers gepland om 14.30 uur. Precies op het moment dat het balletje in De Kuip zou gaan rollen. En in de lucht heb je geen mobiel internet. Collega Sander verontschuldigde zich er direct na het boeken al voor. Klote, maar het was niet anders.

Een pushmelding op mijn telefoon maakte de situatie al iets dragelijker. Onze vlucht had een kwartiertje vertraging. De openingsfase kon zodoende via de vliegveldwifi op het mobieltje worden gestreamd. Toch mooi meegenomen. 

Met de ogen aan de telefoon gelijmd, lopen we door de slurf richting het vliegtuig. Tot grote vreugde zie ik een wifi-icoontje op de buitenkant van het toestel staan. Voor twaalf euro koop je een internetverbinding waarmee je de gehele vlucht bent voorzien. Hup, technologie! En nog belangrijker: Hup, Ajax!

Als een van de stewardessen bij binnenkomst ziet dat de klassieker op mijn mobieltje aanstaat, vraagt ze snel wat de tussenstand is. Oh, en natuurlijk voor wie van de twee we zijn. Ik antwoord voorzichtig dat we de club uit Amsterdam supporten. Zij is voor Feyenoord. Naar de hygiënedoekjes konden we daarna wel fluiten, zo dachten we.

Ik overweeg ondertussen nog drie bier te bestellen. Of iets sterkers. Dit zou wel eens een pijnlijke vlucht kunnen worden.

Het tegendeel blijkt. Een stukje normalisatie ontvouwt zich in het vliegtuig. Terwijl we chagrijnig naar een opnieuw tegenvallend Ajax kijken, bezorgt de Feyenoord-stewardess twee ijskoude blikjes bier. “Dat hoort er natuurlijk bij,” zegt ze vriendelijk. Even kijken Sander en ik elkaar sceptisch aan, maar met de goudgele drankjes blijkt helemaal niks mis te zijn.

Wel beloven we haar op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in De Kuip. Met teleurgestelde handgebaren maken we duidelijk dat Feyenoord op 1-0 is gekomen. Een gebald vuistje van de stewardess volgt. Ik overweeg ondertussen nog drie bier te bestellen. Of iets sterkers. Dit zou wel eens een pijnlijke vlucht kunnen worden.

En dan valt plots de 1-1. Een ouderwetse frommelgoal. Deze keer maken we vrolijke gebaren richting het keukengedeelte van de cabine. We krijgen een beteuterde blik terug en denken al liplezend wat scheldwoorden te ontdekken. Snel drinken we onze laatste slokken bier op. Straks pakt ze onze blikjes nog af.

In het krappe gangpad kijken we samen nagelbijtend naar de slotfase. De stewardess veert op bij een grote kans van Santiago Giménez. Wij houden onze adem in. Het blijft 1-1. Ajax en Feyenoord delen de punten. Uiteindelijk balen we alle drie. Niemand is echt tevreden met dit gelijkspel.

Een klassieker op tienduizend meter hoogte is best bijzonder, en zo. Maar de volgende keer kijk ik toch liever dichter bij de grond. En met een beter resultaat.