Slechts twee kwetsbare groepen zijn momenteel vatbaar voor: Ajacieden en Vitessenaren, want zij spelen tenslotte de KNVB-bekerfinale. Er is in mijn optiek weinig mooier dan een prijs ophalen in De Kuip. Mijn mooiste droom na al die jaren is ook nog steeds een keer kampioen worden in dat stadion en wellicht ooit een Europese beker winnen, want begin jaren zeventig was ik er helaas nog niet.

Voor de dennenappel haal ik dan ook zeker mijn neus niet op. Vaak hoor ik mensen zeggen dat het een troostprijs is. Dan denk ik: “Eh, het is de op één na belangrijkste prijs in Nederland.” Naast de landstitel wil ik ook dat Ajax de beker élk jaar wint.

Recent nog, in sprookjesseizoen 2018/2019, greep Ajax sinds tijden (2001/2002) de dubbel. Nu is er alweer twee jaar na de laatste keer een kans om dat kunstje te herhalen. Alle prijzen in de Amsterdamse prijzenkast, dat is toch wat je wil als Ajacied?!

Het is meestal een prachtige dag tijdens de vele bekerfinales die wij al mee mochten maken. Er gebeurt ook altijd wel iets en de supportersvereniging heeft meestal een schitterende sfeeractie.

Heerlijk om De Kuip met 20.000 Ajacieden op een goede manier op stelten te zetten. En dan na afloop met de beker weer de bussen en de treinen in. Terug naar de hoofdstad om daar het feestje nog eens dunnetjes over te doen. Feest bij de Johan Cruijff Arena, feest in de stad en feest bij een eventuele huldiging.

Dit jaar is alles anders. Er zijn geen supporters bij. Dus geen feest en geen huldiging. Alle supporters kijken thuis vanaf de bank. Alleen al om deze reden moeten de elf Ajacieden op het veld negentig minuten lang maar aan één ding denken: “WIJ WILLEN DIE BEKER WINNEN VOOR DE SUPPORTERS, DE STAD EN DE CLUB!”