Ik ben regelmatig in een leeg stadion geweest. Dat was iets heel anders. Daar was de leegte in afwachting van wat komen ging. Of juist een nagalm van wat was geweest. Hier was iets dat erg op een evenement leek, maar zonder een enkele toeschouwer.

Er vanaf de bank, thuis, naar kijken zoog me naar een zwart gat. Veel dwingender dan die potjes tussen lege tribunes. Die zijn ook bizar, maar hebben in ieder geval nog voor een deel met het bestemmingsplan te maken.

Het grootste stadion van Nederland werd gebruikt om te zorgen dat niemand er bij kon zijn. Auw. Voor een kijkdoos is dat behoorlijk overdreven.

Laten we hopen dat er geen ruimtes speciaal voor deze functie ontworpen worden. Dat zou betekenen dat ons oude leven nooit meer terugkomt.

Zo bezien had het gebruik van ons stadion toch iets verzachtends. De nagalm van gespeelde wedstrijden is nou eenmaal niet te wissen. Leuk dat heel Nederland dat met oud en nieuw even mocht horen.

Willem van Hanegem, Ronald Waterreus en Lex Immers zaten vast ook naar het Ajaxstadion te kijken, op dit neutrale tijdstip. Zij zagen niet alleen een Armageddon, maar moesten ook constateren dat zelfs voor dit deprimerende tafereel het podium van die ene club was gekozen.

Gelukkig nieuwjaar, Willem.