We kennen allemaal het principe van de Richard Witschge-bokaal: een jeugdtalentje van Ajax houdt de bal een miljoenmiljard keer hoog. Regelmatig stonden de spelers al in de tunnel, terwijl het talentje nog lang niet klaar was met hooghouden.

Een man met stropdas had in dergelijke situaties de ondankbare taak de bal van zo’n manneke af te pakken, want de wedstrijd moest toch echt beginnen. De stropdasmeneer kreeg dan natuurlijk telkens een luid fluitconcert.

Om dergelijk gedonder te voorkomen is de opzet van de Richard Witschge-bokaal dit seizoen gewijzigd! Het hooghouden gebeurt nu met een veel kleiner balletje op een rond mini-tapijtje op de middenstip. De hooghouder mag het kleedje niet verlaten, want anders is hij af. En de bal moet uiteraard in de lucht blijven.

“Dat zal ze leren,” moet de bedenker hebben gedacht. Hij of zij wist toen nog niet van het bestaan van de tienjarige Levi. Die zag het allemaal aan en dacht: “Hold my pakje chocomelk, ben zo terug!”

Het voetballertje betreedt het tapijtje en grijpt de mini-bal. Ajaxshirtje keurig in de broek, knalgele kicksen en rugnummer vijf. Hij begint...

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts....

Een cameraman filmt Levi vol in het gezicht. Al hooghoudend draait Levi om zijn as en keert hem de rug toe. Concentratie. Lichaam ietwat voorover gebogen, de armpjes gekromd.

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts....

De ogen van Levi zijn gericht op de bal en op de bal alleen. Onverstoorbaar gaat hij door. Het balletje komt nooit hoger dan zijn navel. Er staat nu ook een fotograaf te flitsen.

“Dat zal ze leren,” moet de bedenker hebben gedacht

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts....

Dan even een moment van schrik, bijna met bal en al van het tapijtje af, maar Levi herstelt zich. Waardering op de tribunes. En door. Onverstoorbaar door.

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts....

De stadionspeaker mengt zich in de strijd: “Levi is inmiddels de 1000 gepasseerd! Dan denk je het moeilijker te maken met een kleine skillbal...”

Ook dat haalt Levi niet uit zijn concentratie. Tik, tak, tik, tak...

“Levi is inmiddels de 1200 gepasseerd,” klinkt het enthousiast uit de stadionspeaker, terwijl de tienjarige nu ook vol op de grote schermen is te zien. De jongeling is vastberaden. De bal valt niet. Hij gaat nooit meer van het veld af. Ze bekijken het allemaal maar.

“1400! Levi is de 1400 gepasseerd!”

We zitten tien minuten voor de aftrap en de wisselspelers van Ajax worden opgelezen. De warming-up is voorbij, alleen Dusan Tadic is nog buiten. Op Zuid klinkt het ‘Tadic on fire’, maar het hooghoudertje is duidelijk ook on fire.

Speaker: “Levi heeft de bal inmiddels 2200 keer hooggehouden. Hij staat er nog steeds, ik was hem bijna vergeten. Geef hem een applaus!!” De handen gaan op elkaar, maar Levi lijkt er geen erg in te hebben. Met je moeilijker maken, ha!

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts....

We kunnen inmiddels voorzichtig stellen dat de gewijzigde opzet van de Richard Witschge-bokaal niet het gewenste effect sorteert. Of wel, het is maar net van welke kant je het bekijkt. Hoe dan ook, de tijd gaat dringen. Ook voor Levi...

Ik ben hoe dan ook razend benieuwd wat de volgende stap wordt

Stadionspeaker: “Levi is de 2400 gepasseerd en hij heeft nog drie minuten de tijd!” Heel even lijkt Levi geschrokken, want hij raakt weer bijna met bal en al buiten het kleedje. Ternauwernood op het randje, maar hij herstelt zich, terwijl hij de 2600 passeert. Oehs en aahs van de tribunes.

“Nog twee minuten,” schalt het door de speakers...

Ondertussen klinkt 'Bloed, Zweet en Tranen'. Levi heeft nog dertig seconden de tijd en dan gebeurt precies wat men nu juist wilde voorkomen: een man met stropdas komt het veld op met de ondankbare taak de mini-bal af te pakken.  

Levi is de stropdas echter voor: het balletje stuitert na 2804 keer hooghouden op het gras. Gaat het plots fout? Welnee! Hij houdt liever de eer aan zichzelf en laat de bal stuiteren. Hij laat zich de bal niet afpakken, kom nou! Levi bepaalt wat er gebeurt en is voor even de baas in Amsterdam.

Daarmee bewijst Levi de stropdasmeneer een dienst, want die hoeft geen impopulaire actie uit te voeren. Een fluitconcert blijft hem derhalve bespaard, terwijl de kleine baltovenaar een luid en welverdiend applaus incasseert. Trots wandelt hij van het veld.

Ik ben hoe dan ook razend benieuwd wat de volgende stap wordt. Een talentje een tennisbal laten hooghouden? Een stuiterbal of pingpongbal wellicht? En dat op een ronddraaiend en vliegend tapijt?

Tik, tak, tik, tak, links, rechts, links, rechts...