Door: Johannes Rutgers

Een voetballer met evenveel doorzettingsvermogen als lef. Je eerst in de loop van het seizoen terug in de basis knokken onder je tweede trainer in twee jaar. En dan nu, in de 88ste minuut, een vrije trap durven nemen die alsnog de winst kan brengen tegen Napoli. De beslissende punten voor de club om komend seizoen Europees te mogen spelen.

Het muurtje staat bijna, de reporter vindt zijn krabbels terug. Inderdaad, dit is de middenvelder die onderdeel was van dat speciale Ajax. Dat team dat in 2018/2019 een vrolijke voetbalveldtocht door de Champions League maakte. Winst op Juventus. En tegen welke club maakte hij toen ook alweer zo'n fenomenaal doelpunt, uit een vrije trap?

Anderen namen de benen na een tijdje bankzitten, maar Schöne niet

Verder teruglezen komt er niet meer van. De bal vliegt al door de warme voorjaarslucht. En het hele stadion voelt waar-ie gaat eindigen - alsof er een lijntje met een pijl wordt geprojecteerd. Een halve seconde later is het een feit. Een coach door het dolle heen, tegenstanders verbluft, teamgenoten uitzinnig. En een Deen met gespreide armen omdat hij wéér zijn gelijk heeft gehaald.

Wat gun ik Lasse Schöne zo'n scenario in Italië. De Ajaxspeler die niet de meeste aandacht kreeg, maar wel o zo belangrijk was. Op basis van kwaliteit én karakter. Anderen namen de benen na een tijdje bankzitten, maar hij niet. Schöne wist toch tot maar liefst vier keer toe kritische trainers plus Ajaxsupporters te overtuigen.

Dat moet Lasse ook in de Serie A lukken. In bocca al lupo!