Van binnen schreeuw ik echter iets als: “ja dáááág, wat dacht je van Benfica-thuis liefje, Champions League weet je wel? Hallo, klassieker toch? Feyenoord, zondag. Komaan hoor! Met je Gran Canaria! Pffff!!”

Ik zeg het allemaal niet. Ik knik gewoon netjes ‘ja’.

“Lekker de boulevard op, beetje hangen. Hadden we moeten doen. Best wel een beetje gemiste kans,” gaat mijn vriendin verder. Ik pruttel iets dat ergens in de verte lijkt op een bevestiging, maar ben eigenlijk vooral heel blij dat we thuis blijven.

Is het al dinsdagavond 21.00 uur...?

Begrijp mij niet verkeerd: ik zou tijdens de herfstvakantie dolgraag op een Spaans strand vertoeven, maar ik ben ondertussen ook behoorlijk hyped voor de Ajaxweek die voor ons ligt.

De Johan Cruijff Arena wordt tijdens het tikken van dit stukje in het welbekende Champions League-jasje gestoken. Ik krijg dan gelijk de kriebels. Is het al dinsdagavond 21.00 uur...? Man, wat heb ik zin in een Europees avondje Arena.

En dan de zondag erop. De klassieker. Wat een week. Het kunnen ontzettend mooie dagen worden. Maar je weet ook: het kan net zo goed helemaal misgaan. Juist die spanning maakt opgewonden. Wordt het euforie of ongekend chagrijn?

Oftewel: had ik beter naar Gran Canaria kunnen gaan of is het goed geweest dat de koffers op zolder zijn blijven staan? Ik hoop het laatste.

Mooie week gewenst allemaal!