Juist die vertelden we tijdens de expositie Eén club, Eén stad, Ajax Amsterdam in Stadsarchief Amsterdam. We sloten deze expositie zondag na ruim vijf maanden af. Als ik al jullie reacties zo hoorde en las, genoten jullie ervan.

Ik wil dan ook graag beginnen met het bedanken van alle betrokkenen die onze expositie realiseerden. De medewerkers van Stadsarchief Amsterdam, Ajax Erfgoed, Ajax Media, sporthistoricus Jurryt van de Vooren, iedereen meewerkte aan de vele evenementen en last but not least: mijn collega’s. Wat begon met mijn droom, werd er een van iedereen. Een cadeau aan alle Amsterdammers en Ajacieden, eindigend in het realiseren van een prachtige expositie.

Vooraf had ik twee eisen: de expositie moest in het centrum van Amsterdam komen én het moest vrij toegankelijk zijn, zodat ook de kleine portemonnee naar binnen kon. Beide zijn gelukt. Het is fijn om te melden dat we de expositie binnenkort voor de eeuwigheid kunnen blijven laten zien via onze online kanalen.

Wat de expositie opleverde? Een gevulde Johan Cruijff Arena aan bezoekers, waaronder mensen uit verzorgingstehuizen, mensen met (beginnende) Alzheimer, basisscholen en studenten. Ook was er een prachtige openingsavond met Ajaxiconen. Echt alles en iedereen maakten we blij met deze historische expositie over onze 125-jarige club in onze 750-jarige stad.

Ajax is meer dan alleen een erbarmelijke voetbalwedstrijd op zaterdagavond tegen NAC.

Alles kwam zondag samen toen ik mijn vrouw en ouders op de slotdag de expositie liet zien. Eerder kwam het er door de drukke agenda niet van. Ter plekke was het zo ontzettend druk, dat we besloten eerst in het aangrenzende café te genieten van een stukje van de beste appeltaart van Amsterdam.

Ik kwam vervolgens Marcel, de man die al dertig jaar voor mij staat in de Johan Cruijff Arena, met zijn vrouw tegen. We zien elkaar elke twee weken, soms vaker dan een gemiddeld familielid, zonder verdere banden te onderhouden.

Daarna kwam vriend Thijs langs, ook jarenlang Ajacied. Zijn spreekbeurt op de basisschool ging over Ajax, dus hij zag vast veel voorbij komen wat hij al wist. Twee stappen verder schoot Dennis mij aan, een oude studievriend die ik ruim 25 jaar niet meer had gezien. Allen waren eensgezinds: de expositie liet ons Ajaxhart sneller kloppen.

De klap op de vuurpijl was een gesoigneerde oudere dame die haar kleinkind meenam. Ze ging een week geleden voor een andere expositie naar Stadsarchief Amsterdam en zag toen ook die van ons staan. Ter plekke kwam ze op het idee later terug te komen, omdat haar kleinkind onze expositie volgens haar echt moest zien.

Ze bedankte me uit de grond van haar hart voor deze mooie expositie, waardoor haar kleinkind nu ook de geschiedenis van ons aller Ajax kent. En juist daar deden we het allemaal voor, want Ajax is meer dan alleen een erbarmelijke voetbalwedstrijd op zaterdagavond tegen NAC.

Hup Ajax!

Aanbevolen

Bosman en Van der Lem strooien met anekdotes in Stadsarchief