Vier shirts in één seizoen, is dat niet wat overdreven? Eerder een logisch gevolg van de tijd, aldus Adidas. Het past volgens de sponsor in de groeiende behoefte van supporters om te worden verrast. De traditionele Ajacied koopt het thuisshirt, de jeugd gaat voor het uitshirt en het derde shirt richt zich vooral op supporters die het shirt als lifestyle omarmen, een mondiale trend.

Het zaterdag gelanceerde shirt is overigens geen wedstrijdshirt. De spelers doen woensdag hun warming-up voor de wedstrijd tegen Chelsea FC in het shirt. Vandaar de naam: een pre-match collection, die verder bestaat uit een anthem jacket, gedragen door de spelers bij de opkomst tegen AZ (0-2), en een trainingsbroek.

Dat Adidas vanwege het 750-jarig bestaan van de stad én het 125-jarig jubileum van Ajax wilde uitpakken, blijft natuurlijk de voornaamste reden voor deze lancering. En bij het vieren van een feestje was de link met ID&T, dat in de jaren negentig uitgroeide tot een mondiale hoofdrolspeler op het gebied van dance-evenementen, snel gelegd. Twee Amsterdamse iconen, met een internationaal visitekaartje.

Normaliter ligt het ontwerpen van een shirt bij Adidas. Dit keer lag de bal vooral bij de creatieve afdeling van ID&T. Hoe kwam dat tot stand? “Ik werd via via benaderd,” zegt ID&T-oprichter Stutterheim vanuit zijn kantoor op het Westergasterrein, het culturele complex in Amsterdam-West, dat inmiddels tot zijn vastgoedportefeuille behoort. “Adidas wilde wat doen met dance en dacht daarbij aan ID&T.”

Leuk detail: het eerste oriënterende gesprek tussen beide partijen vond plaats boven de poolcirkel, waar Ajax in februari 2023 aantrad tegen FK Bodø/Glimt. “Dat is wel grappig. Ik kreeg een belletje voor een kennismaking en zei vanwege de drukke agenda’s dat ik daar wel heen zou komen. We wonnen die wedstrijd volledig onterecht. Maar goed, we zaten daar in een soort kantine te praten en beseften dat dit een unieke kans was. Ik was vereerd, eigenlijk.”

De Amsterdammer besprak het idee daarna met enkele interne partijen. Daarbij kreeg hij een ingeving iets te doen met de energie in het stadion, gecreëerd door supporters. “De eerste afslag was het Amsterdamse nachtleven en de dance. Daarna kwamen we uit op een shirt dat is geïnspireerd op de dancescene van de jaren negentig. Oorspronkelijk wilden we de lijn lanceren tijdens het Amsterdam Dance Event, maar het werd een lancering voorafgaand aan Ajax - AZ.”

‘De muziekkeuze in het stadion is niet altijd goed, maar ik geniet nog steeds van alle liedjes vanuit het vak, zoals Negentig minuten lang. Die zijn echt vet.’

Stutterheim had zaterdag een prominente rol in de trailer op het stadionscherm, gevolgd door de beats van Crazy on the dancefloor, een lichtshow en de opkomst van de Ajacieden in het anthem jacket. In het filmpje sprak hij over het ritme van vallen en opstaan, winst en verlies en onvoorwaardelijke liefde. “Ik vond het tof om te doen. Het moest geloofwaardig en koel zijn met de energie van een avondwedstrijd. Energie is mijn passie en werk, maar we hadden het door het huidige sentiment wel wat ingedamd.”

Zijn clubliefde is diepgeworteld. In de zomer van 1981 ‘debuteerde’ Stutterheim bij Ajax - Ipswich Town, tijdens het Amsterdam 706-toernooi in het Olympisch Stadion. “Ik was een jochie van negen jaar. Je eerste Ajaxwedstrijd met je vader vergeet je nooit meer. Ik had mijn eigen boterhammen mee. We zaten in een hoek naast de Marathontribune, op de tweede ring. Op de banken lagen kussentjes. Ik weet nog dat we daarmee gooiden. Eigenlijk schattig als je beseft hoe het voetbal inmiddels is geëvalueerd tot een miljardenbusiness.”

Hij groeide op in Landsmeer, dat hij omschrijft als ‘een Ajaxdorp met een vleugje AZ’. Hij mocht van zijn ouders pas als zestienjarige bij een voetbalclub. Dat werd IVV. “Ik was een snelle rechtsback, maar miste de techniek die je leert tussen je zesde en zestiende. Op latere leeftijd voetbalde ik eenmalig in het Ajaxshirt. Dat was toen Sjaak Swart me vroeg, omdat ze iemand nodig hadden. Dat was een hoogtepunt.”

Eenmaal op school in Amsterdam-Noord begon de ontdekkingsreis naar De Meer. “Ik had geen seizoenkaart. Je kon gewoon kaartjes aan de kassa kopen of glippen. Dat kon bij De Meer en het Olympisch Stadion was vroeger helemaal zo lek als een mandje,” lacht hij. “Dat fanatisme kwam toen ik vanaf mijn zestiende op de F-side stond.”

In de rauwe late jaren tachtig was hij op supportersgebied overal bij en fanatiek. “Vooruitreizen naar wedstrijden gaf een magisch gevoel. Ik reisde vijf jaar naar wedstrijden. We zijn wel eens met een trein aangehouden. Ik stond eerst niet stil bij de consequenties, maar op een gegeven moment besefte ik dat het niet handig is als je wordt aangehouden terwijl je een vergunning wil hebben voor feesten. Ik haakte af toen we met ID&T onze eerste feesten gingen organiseren in 1992. Dat moest ook, want binnen twee jaar stond er opeens een bedrijf.”

Stutterheim richtte ID&T in 1992 op met twee vrienden, Irfan van Ewijk en Theo Lelie. Duncan is de ‘D’ in ID&T.  Hij verkocht zijn meerderheidsbelang in 2013 voor een miljoenenbedrag, bleef adviseur tot 2015, vertrok en keerde in 2020 na een eerdere doorstart opnieuw terug in de rol van adviseur. “Ik heb geen formele rol of financiële belangen, maar krijg nog wel betaald.”

‘Voetballers moeten hun mond houden over zaken doen en zakenmannen moeten hun mond houden over voetbal.’

Wat in al die jaren niet veranderde: zijn liefde voor Ajax. Vanaf de F-side en vak M, waar de oude garde in De Meer zat, belandde hij in 1996 in de Arena. “Dat was een grote stap. Onze groep zat niet meer bij elkaar en de sfeer was in die beginjaren gigantisch slecht. Echt, alles was gewoon shit. Vanaf 2000 organiseerden we Sensation en hadden we een skybox tot 2019. Hoogtepunt was 15 mei 2011. Toen was de geest uit de fles wat sfeer betreft.”

Inmiddels zit de ondernemer op de eretribune met drie vrienden. “Een topplek. Dicht op het veld. De muziekkeuze in het stadion is niet altijd goed, maar ik geniet nog steeds van alle liedjes vanuit ‘het vak’, zoals Negentig minuten lang. Die zijn echt vet. Nu zingen ze wat minder, maar toen het goed ging en het hele stadion meezong, kreeg ik echt kippenvel.”

Zijn Ajaxshirts draagt hij met trots. Zo loopt hij de marathon van Amsterdam in het speciale shirt. Op verzoekt licht hij enkele exemplaren uit zijn collectie. “Het thuisshirt is hét shirt. Het doet wat met me. Ik draag ze ook op vakanties. Het goud-zwarte shirt uit 2019 is ook een toffe en ik heb nog een roze-zwart shirt met Aegon erop. Het shirt der shirts blijft voor mij het thuisshirt met TDK en Le Coq Sportif. Dat is toch die link met vroeger. Ik zoek ‘m nog, maar voor die shirts vragen ze vijfhonderd euro, geloof ik.”

Hij bewaart ze niet allemaal. “Ik vind het leuk ze weg te geven. Bijvoorbeeld op vakantie aan voetballende kinderen. Dat zijn meestal uitshirts. Toen ik vijftig werd, kreeg ik een shirt met de handtekeningen van Erik ten Hag en Marc Overmars, maar die heeft mijn vrouw gewassen. Zij heeft niets met voetbal, net zoals mijn dochters.”

De lach maakt plaats voor een iets serieuzere blik als het over de actualiteit gaat. De Ajacied kijkt met zorg naar het huidige Ajax. Hij is geen expert, maar het seizoen valt tot op heden tegen. “Zie het als kroegpraat. Ik kan me storen aan sommige spelers, maar gelukkig beheers ik de kunst van het relativeren. Iedereen heeft een mening. Daar moet ik ook mee uitkijken, want ik heb er geen verstand van. Maar goed, we weten ook dat het sentiment positief kan omslaan. Daar houd ik me aan vast.”

Zou de succesvolle ondernemer niet meer betrokken willen zijn bij zijn club? In 2023 viel zijn naam in De Telegraaf als mogelijke kandidaat voor Ajax’ raad van commissarissen, maar formeel werd hij nooit gevraagd. “Als ze me vragen, zou ik het serieus overwegen,” vult hij de vervolgvraag desgevraagd in. “Maar Ajax is moeilijk bestuurbaar. Ik vind eigenlijk dat de club van de beurs moet. De vereniging is en blijft dan eigenaar. Er zijn genoeg mensen die Ajax van de beurs willen halen. Dat kost geld, maar er zijn genoeg Ajacieden op de tribune die dat kunnen betalen.”

Aanbevolen

Ajax, Adidas en ID&T lanceren collectie ter ere van jubileum Amsterdam

Wat Stutterheim betreft moet de voetbalclub als bedrijf worden gerund. Met duidelijke afbakeningen in de organisatiestructuur. “Er werken honderden mensen bij Ajax. Voetbal is voetbal, daar heb ik geen verstand van. Maar Louis van Gaal bijvoorbeeld, moet weer geen bedrijf leiden, snap je? Die dingen moet je gescheiden houden. Voetballers moeten hun mond houden over zaken doen en zakenmannen moeten hun mond houden over voetbal.”

Hij vervolgt: “Het kan ook goed zijn alleen mee te denken en te brainstormen, maar er moet bij Ajax wél een beslissing worden genomen over hoe we de club de komende tien jaar bestuursmatig willen inrichten.”

De geslaagde dorpsjongen uit Landsmeer woont inmiddels in het centrum aan de Amsterdamse grachten. Zijn vermogen en vrije tijd steekt hij onder andere in twee iconische vastgoedprojecten: de A’dam Toren in Noord en de ontwikkeling van het Westergasterrein. “Het gaat goed. Alle panden zitten vol. Op 27 oktober, de 750ste verjaardag van de stad, openen we een permanente tentoonstelling over de stad, met daarin uiteraard Ajax.”

Na een klein uur wacht zijn volgende afspraak. Op verzoek toont hij nog even zijn tattoos. Twee armen vol. Onder andere met het logo van Thunderdome, zijn overleden broer en – uiteraard – het Ajaxlogo. “Op mijn 32ste nam ik mijn eerste tattoo. Ik twijfelde tussen het klassieke en moderne logo. Ik stond toen achter mijn keuze voor het moderne logo, maar het klassieke logo vind ik stoerder en mooier. Ik ben alleen wars van het sentiment ‘vroeger was alles beter’. Ik heb er geen spijt van, zo werkt dat met tattoos, maar als ik de tijd kon terugdraaien…”

Overweegt hij een nieuwe te laten zetten? “Misschien als we de vierde ster hebben gehaald,” eindigt hij met een knipoog.  

Een van de tattoos van Stutterheim. © AFC Ajax