• Ajax Life Podcast #118 - Let op: ons masterplan voor Ajax!

Door Rick Klumper

Het zijn niet eens de resultaten die me het meest dwars zitten. Begrijp me niet verkeerd: een veertiende plek hoort niet bij een topclub. Tussenjaar of niet. Met de historische vernedering in eigen huis tegen de rivaal als dieptepunt. Uitgesmeerd over twee dagen, ook dat nog.

Het zit 'm ook niet in de kwaliteit van de spelers. Wat zou jij doen als je een matige speler was, ergens in een lagere divisie in Europa? Natuurlijk teken je dan voor vijf jaar als Ajax langskomt! Veel van de aankopen kwamen met aandoenlijke teksten over dat ze bijna niet konden geloven dat ze voor Ajax mochten spelen. Je kunt het ze niet kwalijk nemen.

De kwaliteit van de selectie en de resultaten zijn nou eenmaal niet best. Dat is een gegeven. Persoonlijk vind ik de manier waarop we het allemaal ondergaan, echter nog veel pijnlijker. De gelatenheid op het veld en daarbuiten. Het oogt soms alsof het – en ik hoop dat het anders is – de verantwoordelijken op en naast het veld maar weinig interesseert.

We hebben natuurlijk makkelijk praten vanaf de tribune, maar de gelatenheid doet pijn aan de ogen. We spelen voortdurend alsof we met 3-0 voor staan, ongeacht de stand. Spelers sjokken terug bij balverlies en als we het niet meer weten, geven we de bal toch gewoon een knal naar voren? Dan ben je er zelf tenminste vanaf.

Als onze dapp’re strijders op het veld heldhaftig en vastberaden zijn, zal het uitvak barmhartig zijn.

Zoals ik me vroeger wel eens stoorde aan de fantastische Christian Eriksen die na een doodschop zonder blikken of blozen weer opstond. Hij werd amper boos. Zo ondergaan we momenteel ook de ene na de andere vernedering. Dit is zéker geen oproep de tegenstander de wedstrijd uit te schoppen, maar een keertje van je af bijten kan geen kwaad.

Zoek eens het randje op in een duel, creëer een opstootje als je medespeler een trap krijgt of pak een gele kaart om een signaal af te geven. Soms is het even nodig. “Mentaliteit wint van talent, als talent geen mentaliteit heeft,” zei een wijs man met nummer veertien ooit. Op de momenten dat alles tegenzit, toon je op z’n minst karakter.

De raad van commissarissen liet het gebeuren dat onze Duitse vriend er ruim honderd miljoen doorheen joeg in het casino dat het transferbeleid van Ajax heet. De spelers laten het gebeuren dat ze aan alle kanten voorbij worden gelopen en zelfs de meeste supporters lieten het zondag allemaal over zich heen komen. Wat scheen het zonnetje lekker.

Het is misschien wat armoedig om als Ajacied te roepen dat we duels moeten winnen en inzet moeten tonen. Maar toch: zolang attractief, verzorgd voetbal er even niet in zit, moeten we toch echt terug naar de basis. Het goede voetbal volgt ‘vanzelf’ weer.

Met jongens die voor de club willen vechten, trouw zijn aan het Ajax-DNA en een herkenbaar team komen we er altijd weer bovenop. Als die gifbeker leeg moet, nemen we allemaal een slok. Te beginnen zaterdag in Waalwijk. Als onze dapp’re strijders op het veld heldhaftig en vastberaden zijn, zal het uitvak barmhartig zijn.

Kom op, Ajax! Kop omhoog, borst vooruit!