We laten al het moois rond de 25ste verjaardag van het puntertje van Patrick Kluivert en alle festiviteiten die daarmee gepaard gingen achter ons. We schuiven door in de tijd en schrijven seizoen 1996/1997, het afscheidsseizoen van Louis van Gaal.

Eveneens het eerste jaar in de dan fonkelnieuwe Amsterdam Arena, waarin het nog flink zoeken was naar de sfeer en de resultaten. En die grasmat... Ach en wee! Het werd een hobbelig seizoen, waarin succes ver te zoeken was. Hier en daar een oprisping. Denk aan het 'Wonder van Madrid' in Estadio Vicente Calderón. 

Juist, de wedstrijd van de pegel van Daniel da Cruz Carvalho. Precies, de jongeling uit de inleiding, die in de groepsfase van de Champions League dus voor één keer speelde met Carvalho op zijn shirt. Dat vond hij zelf niks. Carvalho mocht dan wel zijn achternaam zijn, hij speelde liever met artiestennaam 'Dani' op de rug.

• Unieke beelden: giebelmeiden shoppen voor verjaardag idool Dani

Dat zou na zijn huzarenstukje, thuis tegen Glasgow Rangers, voortaan ook gebeuren. Ajax won overtuigend met 4-1 van de Schotten en publiekslieveling Dani werd geboren. Hij knikte de eerste twee Amsterdamse treffers tegen de touwen en zorgde daarmee voor uitzinnig gejoel op de tribunes. De tribunes waar we nog niet eerder zo hadden gejoeld.

Het was zijn derde wedstrijd na een basisplek uit bij FC  Twente (1-1) en een invalbeurt op bezoek bij FC Utrecht (1-1). Tijdens zijn debuut viel de klasse van de Portugees al op, maar na de thuiswedstrijd tegen Rangers wist iedereen echt wie Dani was.

Dani speelde voortaan met Dani op zijn rug. Dat had hij wel verdiend. Dat zijn voetballeven verder relatief kort van duur zou zijn doet daar niks aan af. En bovenstaande beelden blijven heerlijk om naar te kijken.