In de voetballerij ben je zo goed als je laatste wedstrijd. Het is een cliché, maar daarmee niet minder waar. Dat is ook wat het spelletje zo mooi maakt. Er valt altijd genoeg over te discussiëren. Wat ging goed? Wat kan beter? De ene week ben je in jubelstemming, om enkele dagen later neer te dalen van je roze wolk. Het hoort er allemaal bij.

Het sentiment rondom Ajax kent de laatste tijd hoge pieken, maar ook diepe dalen. Waarbij de middenweg – de weg van de nuance – niet aanwezig lijkt te zijn. Dat verbaast mij enigszins.

Neem Sébastien Haller als voorbeeld. De scepsis over zijn kwaliteiten verdween volledig toen hij op bezoek bij Sporting CP het net maar liefst vier keer deed bollen. De twijfel lijkt echter volledig terug nu de spits de defensies van Heracles Almelo en Go Ahead Eagles niet wist te slechten.

Daarmee noemen we gelijk twee andere voorbeelden. Op bezoek in Dortmund was de hosanna groot, na de zoveelste machtige prestatie van Ajax in Europa. De 1-3-overwinning werd goed ontvangen. ‘Wij zijn Ajax, wij zijn de beste,’ was nog net geen trending topic op Twitter. Hoe anders was het sentiment tegen Go Ahead, toen ‘ze’ er ineens niets meer van konden? Het woordje ‘we’ werd in vier dagen tijd de prullenbak ingeworpen en vervangen door ‘ze’.

Ten Hag werd in het Signal Iduna Park luidruchtig toegezongen door de duizenden meegereisde Ajacieden, maar zondagavond lazen we op de bekende online platformen dat het hoog tijd is dat ‘die Tukker’ vertrekt. Waar Ajax enkele weken geleden nog werd genoemd als een potentieel winnaar van de Champions League, daar is het nu voornamelijk een ploeg die ploetert in de eredivisie. Wat ik ermee wil zeggen, is dat de waan van de dag regeert.

Het woordje ‘we’ werd in vier dagen tijd de prullenbak ingeworpen en vervangen door ‘ze’.

Aan de ene kant is het fijn om je mee te laten slepen in de emotie. Dat hoor bij de sport. Aan de andere kant is het ook verstandig om soms iets genuanceerder naar de situatie te kijken. Laat duidelijk zijn dat Ajax in de competitie al te veel verliespunten heeft. Dat kan de ploeg alleen zichzelf verwijten. Ten Hag gaf al aan dat ‘mentaliteit’ een belangrijk verbeterpunt is. Tegelijkertijd komt er ook een stukje geluk bij kijken.

Als de paal tegen Go Ahead niet in de weg had gestaan bij de kopbal van Davy Klaassen of de inzet van Danilo niet van de lijn was gehaald, dan had de vlag er nu weer anders bij gehangen. Dan was Kowet-thuis nog altijd een wedstrijd om snel te vergeten, maar wel met ‘gewoon’ drie punten.

Als Feyenoorder Cyriel Dessers niet al vier keer in blessuretijd het net had gevonden, dan was de stemming in Rotterdam ook heel anders geweest. Kortom, winst of verlies zit soms in kleine momenten. Ik kijk daarom liever naar het grote plaatje en hoop dat we aan het einde van het seizoen met z’n allen weer de polonaise lopen. Het liefst op het Museumplein.