‘Support your locals.’ Het is een welbekend thema in de voetbalwereld. Daar weet Tim alles van. Nu Ajax afreist naar het zuiden van Nederland, knoopten we hier een gesprek over aan. Als fanatiek Ajacied is Tim het zwarte schaap in zijn familie. Hij groeide op onder de rook van het Parkstad Limburg Stadion en iedereen in zijn omgeving draagt Roda JC een warm hart toe.

Dat geldt niet voor Tim, ondanks alle inspanningen van zijn vader om de liefde voor die club over te brengen op zijn zoon. “Hij nam mij altijd mee naar Kaalheide en later het nieuwe stadion van Roda JC. Dat was echt een tof uitje als kind. Aan zijn hand heb ik mijn eerste schreden als supporter gezet. Ik heb dat als erg plezierig ervaren, dat ga ik niet ontkennen. Mijn vader heeft er alles aan gedaan mijn bloed geel-zwart te doen kleuren, maar dat is niet gelukt,” vertelt de geboren Limburger, die al op jonge leeftijd wist dat hij pas echt enthousiast werd van Ajax.

Hoe die liefde bij hem is ontstaan? “Ik heb altijd een fascinatie voor Ajax gehad. Ook in de magere jaren. Vooral vanwege de gezonde brutaliteit, de aanvallende speelstijl en het altijd willen winnen. Dat hele sfeertje spreekt mij aan, tot ergernis van mijn familie en vrienden. Zij reageerden vol verbazing en snapten het niet echt. Ik ben immers een jongen uit de provincie en spreek zelfs met een zachte G. Voor mij zijn dat echter geen argumenten,” vervolgt Tim, die gaandeweg een andere voetbalidentiteit ontwikkelde en ook geregeld met zijn gezin of vrienden Amsterdam bezoekt.

‘Ik krijg geen kippenvel van het Limburgs volkslied. Het chauvinisme van de mensen hier, gaat er bij mij niet in.’

“Zonder mijn roots te verloochenen. Ik ben een geboren Limburger en vind dit een fantastische omgeving om te wonen, maar ik krijg geen kippenvel van het Limburgs volkslied. Het chauvinisme van de mensen hier, gaat er bij mij niet in. Ik heb mijn oogkleppen afgezet en kijk graag wat verder dan de provinciegrens.”

Zijn familie deed er alles aan hem alsnog op andere gedachten te brengen. “Ik ben niet katholiek, maar hier in het zuiden heb je de communie. Daarbij heb ik allemaal Rodaprullaria cadeau gekregen. Een jaar later had ik alle presentjes ingewisseld voor wit-rood-witte exemplaren,” lacht Tim, die als klein jongetje de televisie direct inschakelde wanneer Ajax moest voetballen. Dat werd gedoogd, maar dan zat hij wel in zijn eentje te kijken.

In 1996, het jaar dat de toenmalige Amsterdam Arena werd geopend, maakte Tim voor het eerst een rondleiding door het nieuwe stadion van Ajax. Zijn liefde voor de club werd almaar sterker. Via zijn vader had hij nog altijd een seizoenkaart bij Roda, maar eigenlijk was het voor hem pas echt feest als Ajax op bezoek kwam. Ook wanneer de Amsterdammers elders in de regio moesten voetballen, kocht Tim steevast een kaartje in de thuisvakken. Totdat hij steeds frequenter met twee vrienden naar de hoofdstad afreisde, om Ajax ook in eigen huis aan het werk te zien.

De heen- en terugrit naar de Johan Cruijff Arena nemen tezamen ongeveer vijf uur in beslag. Een hele beproeving. Met de voortdurend oplopende benzineprijzen is het bezoeken van een Ajaxwedstrijd ook een behoorlijk dure hobby geworden. “Maar we blijven gaan. Hoe zo’n rit eruitziet? Je kunt alle clichés noteren. Marleyshirt aan, André Hazes door de speakers en bij grote wedstrijden soms toeterend over de A2, als we andere Ajacieden passeren en groeten.”

Dochter Fleur heeft vanaf het eerste moment een uitstekende opvoeding gehad. © Tim Voncken

Op de terugweg zien de mannen tot de kop van Noord-Limburg altijd nog veel medesupporters in Ajaxshirtjes achter het stuur zitten. “Zoals het hoort,” lacht Tim, die ook in het uiterste zuiden van Nederland nieuwe supporters werft.

“Ik heb mijn vrouw Anke naar een aantal potjes in de Johan Cruijff Arena meegenomen. Ondanks dat ze als dame uit Kerkrade ook nog sympathie heeft voor Roda, is zij inmiddels om. Ze zet tegenwoordig vaak de televisie aan, omdat ze Ajax wil kijken. Dat heb ik toch goed gedaan, vind ik zelf. En onze dochter Fleur gaat inmiddels met een Ajaxtas naar zwemles en draagt tijdens wedstrijden een kindertenue van onze club.”

Zijn gezin is dus aardig Ajaxminded. Dat geldt niet voor de rest van de familieleden, die Roda tegenwoordig zien uitkomen in de Keuken Kampioen Divisie. “Het klinkt misschien gek, maar ik heb gewoon niks meer met Roda. Dat de club nu een zieltogend bestaan leidt, vind ik vooral sneu voor de mensen die heel loyaal zijn aan hun club, zoals mijn vader. Van mij mogen de mannen van trainer Jurgen Streppel dan ook gerust promoveren. Dat betekent in ieder geval weer zes punten erbij voor Ajax,” besluit hij met een knipoog.