Van de Beek wil kampioen worden en heeft afkickverschijnselen door het gebrek aan kampioenskoorts, de afgelopen seizoenen. “Ik was in mijn jeugd niet anders gewend dan dat we kampioen werden. Dat hoort gewoon bij Ajax. We weten allemaal wat ons te doen staat.”

De voor Ajacieden bemoedigende tekst van de aanvallende middenvelder kun je als arrogante Amsterdamse bluf wegzetten (en dat zullen ze in Eindhoven smalend doen), ik denk dat hij feitelijk best gelijk kan krijgen.

Grappig, een aantal spelers in de huidige selectie die juist niet zijn opgeleid op de Toekomst geven perspectief op zilverwerk. Ik noem er vijf, met allemaal hun unieke bijdrage richting serieuze kampioenskoorts (die bij mij al sluimert).

De stille power van Ziyech
Heerlijk hoe de creatiefste Ajacied het spel kan versnellen en met een briljante voetveeg een collega weg kan sturen. Toch is het vuile werk dat hij stilletjes doet uiteindelijk veel belangrijker in het lange gevecht om zilverwerk. Afjagen, steeds diepgaan zonder dat hij per se altijd de bal krijgt; dat zijn de acties van Ziyech die een tegenstander langzaam kapot maken.

De trein Tagliafico
Verdedigend goed staan, duels uitvechten alsof je het hele Argentijnse volk redt met balbezit en luchtduels aangaan of zijn leven er vanaf hangt; dat levert Ajax punten op, is al gebleken. Meer nog dan deze kwaliteiten is de passie die Tagliafico legt in de omschakeling naar voren - over de flank - iets waar tegenstanders tureluurs van worden. Vraag maar aan Thomas Müller.

Luchtduels aangaan of zijn leven er vanaf hangt; dat levert Ajax punten op, is al gebleken

De dynamiek van Onana
Hans Kraay jr. meldde dat Andre Onana ‘geen Velpon aan zijn schoenen heeft zitten’ en bombardeerde hem tot een van de vijf beste keepers ter wereld. Dat met die lijm gaat over het feit dat de Kameroener niet op de lijn blijft plakken. Eens. Juist door zijn dynamiek is de keeper meer dan eens de reddende engel geweest, waarbij het spektakel in de zestien meter af en toe ook zorgde voor angstzweet op de tribunes. De wat onderbelichte reflexen van Onana, juist op de lijn, gaan helpen richting de schaal.

De positie van Tadic
Ja, Dusan Tadic heeft een goede invloed in de kleedkamer als ervaren speler. Ja, Tadic kan af en toe een rechtsback naar zijn telefoon doen grijpen om met Google Maps de weg terug te vinden naar zijn positie op het veld. Maar de grootste kracht vind ik Tadics gevoel voor de juiste positie. Staat de Serviër in de spits, dan staat hij niet in de spits. En komt de bal dan diep, dan staat hij juist wél weer daar waar hij wordt verwacht (en de hele tijd niet stond). Magische verdwijntrucjes toepassen en dan opeens toeslaan, het is een kwaliteit.

De honger van Huntelaar
Als een wolf die een prooi is genaderd, zo oogt Klaas Jan Huntelaar tijdens zijn invalbeurten of de duels in de basis. Je ziet het aan alles: één prijs ontbreekt op z’n palmares en dat is de schaal met Ajax. De frustratie van één doelpunt te weinig in Tilburg (29 april 2007, snel vergeten!) is de onzichtbare katalysator in de motor van Huntelaar. En soms heb je als Ajacied net dat extraatje nodig.

Dat over de Ajacieden die van heinde en soms verre onze club kwamen versterken om dit seizoen De Prijs te pakken. Zonder de anderen tekort te doen, maar als je het plaatje compleet maakt met de kwaliteiten van de 'eigen jeugd' Matthijs de Ligt, Daley Blind, Noussair Mazraoui én Van de Beek, kun je maar één ding wensen: was het maar alvast zondag, kwart voor vijf.