De aankoop van KV Mechelen liep in de voorbereiding, half juli, een zware blessure op en kon daardoor nog altijd niet debuteren voor Ajax. Wanneer hij hier wel toe in staat is, blijft onduidelijk. Het duurt allemaal wat langer dan de aanvaller zelf ook had verwacht.
 
Even terug: de twintigjarige Bandé werd tijdens een oefenpotje tussen Jong Ajax en Jong Anderlecht slachtoffer van een stevige tackle. De aanvaller brak hierbij zijn kuitbeen en scheurde bovendien de binnenband van zijn enkel. Een zware blessure dus.
 
Ajax schatte de afwezigheid van Bandé toen direct op een halfjaar en sprak van een absentie ‘tot en met de winterstop’. Die inschatting blijkt aardig te kloppen, want de laatste update brengt ons het nieuws dat de Burkinees nog wat tijd nodig heeft.
 
In Het Nieuwsblad vertelt de aanvaller over zijn herstelperiode. “Het gaat goed, ik loop al buiten op het veld, maar nog niet volledig pijnvrij. Ik ben nog niet supermobiel. Het gaat allemaal iets trager dan verwacht, maar ik moet gewoon geduld hebben,” aldus Bandé, die begin december een schroef uit zijn enkel liet weghalen.
 
Bandé moet dus geduld hebben, maar dat is niet makkelijk als je ziet hoe lekker de ploeg draait. “Het deed pijn om niet mee te kunnen doen, maar tegelijk was het vaak wel genieten. Het is een plezier om met zulke spelers te kunnen trainen. Of straks te gaan trainen.”
 
Als je zo lang uit de roulatie bent als Bandé is het lastig om weer aan te haken, zeker als je sowieso nieuw bent en nog aan alles moet wennen. De Afrikaan heeft zijn portie pech wel gehad zou je denken, al ziet hij zelf ook lichtpuntjes.
 
Niet dat mensen hem zijn vergeten, maar hij staat nu wel een stuk minder in de schijnwerpers dan direct na het tekenen van zijn contract in Amsterdam. “Aangezien ik er een tijdje uitlig, is de druk nu misschien minder groot, ja. Dat kan een goede zaak zijn.”
 
De Ajacied woonde een poosje in een door Ajax geselecteerd gastgezin om te acclimatiseren. Ook volgde hij Engelse les, zodat hij zich taalkundig onderhand wat beter kan redden.

Inmiddels woont hij op zichzelf. “Wassen en strijken leerde ik al in België, dat is geen probleem. Koken wordt nu het lastigste. Gelukkig krijgen we soms eten van de club mee. Ik ben ook bezig met mijn rijbewijs, want nu zet een chauffeur me hier nog elke dag af.”